Parszywe dranie Dirty Rotten Scoundrels

Dirty Rotten Scoundrels jest reżyserowany przez Franka Oza, napisany przez Dana Launera, Stanleya Shapiro oraz Paula Henninga. W rolach głównych wystąpili Michael Caine, Steve Martin, Glenne Headly oraz Anton Rogers. Muzykę skomponował Miles Goodman, a za zdjęcia odpowiadał Michael Ballhaus. Dwóch oszustów z różnych środowisk wykorzystuje dobroć kobiet, aby finansować swoje style życia. Obydwaj działają w tej samej śródziemnomorskiej miejscowości i zgadzają się, że po prostu nie ma tam miejsca dla nich obu. Postanawiają zawrzeć zakład, według którego ten z nich, kto pierwszy zdobędzie pięćdziesiąt tysięcy od wybranej kobiety, może pozostać w mieście, podczas gdy drugi musi odejść. Luźny remake filmu Bedtime Story (1964) z udziałem Davida Nivena i Marlona Brando, film Franka Oza jest przepysznie amoralny, przebiegły, inteligentny i bardzo zabawny. Dzięki obsadzeniu Caine'a (oleisty spryciarz) i Martina (żywy drapieżnik), którzy obydwoje świetnie się bawią, film rozwija się w wirze oszustw, chaosu i mistrzostwa. Fabuła jest z pewnością lekka, ale gdy pojawiają się sceny komediowe, żebra są łaskotane, a niespodzianki, jakie przygotowali dla nas twórcy pod koniec dnia, są naprawdę inspirujące. Francuskie Morze Śródziemne stanowi wizualnie przyjemne tło, podczas gdy ścieżka dźwiękowa Goodmana jest konsekwentnie pogodna i idealna dla takich radosnych psot. Są brudni, są zgnieli i na pewno są oszustami, ale gdy twój brzuch opadnie po śmiechu, możesz zastanawiać się, jak twórcy sprawili, że kibicujesz takim podejrzanym postaciom?! Odpowiedź? Inspirujące obsadzenie i płynna konstrukcja fabuły przez reżysera. Dirty Rotten Scoundrels, prawdziwa radość. 8/10

Czasami szukam tylko śmiechu. Wtedy film Dirty Rotten Scoundrels jest idealnym wyborem. Poprzez serię zabawnych oszustw i niefortunnych wydarzeń Michael Cain i Steve Martin utrzymują mnie w śmiechu przez całe ich przygody. Jest to jeden z moich ulubionych filmów, jeśli szukam dobrego rozrywki, nie musząc zbyt głęboko myśleć.

Film Brudny szmal jest świetną zabawą, a piękne lokacje wyglądają absolutnie cudownie - słoneczna Riwiéra Francuska nigdy nie wyglądała bardziej kusząco. Humor jest naprawdę zabawny, a zwłaszcza Michael Caine wyraźnie świetnie się bawi w roli doktora Emila Schaffhausena - ogromną przyjemność sprawia mu torturowanie Steva Martina, który jest przykuty do wózka inwalidzkiego, zwłaszcza podczas jednej sceny, w której energicznie chłosta jego kostki wielokrotnie przy użyciu pręta. Mogłoby to być poważne niedopatrzenie powiedzenie nam od samego początku, że ten film opowiada o oszustach. Ta informacja ostrzega was z góry i trzyma was ciągle na baczności podczas każdego zwrotu akcji, ale w tym przypadku w ogóle się to nie przejawia. Sztuczka, którą film został skonstruowany, w połączeniu z finałowym rozwiązaniem, jest zupełnie nieprzewidywalna i można ją opisać jedynie jako wspaniały kawałek satysfakcjonującej rozrywki, który został fachowo wyprodukowany.