Motocykliści The Bikeriders

Danny (Mike Faist) to być mógłby być dziennikarzem, który przeprowadza wywiad z Kathy (Jodie Comer), która jest żoną Benny'ego (Austin Butler), który jest członkiem klubu motocyklowego "Valdals" prowadzonego przez Johnny'ego (Tom Hardy) z prawie masońskim podejściem do dbania o siebie nawzajem. Kathy opowiada nam, jak się poznali, i o jej nerwowości w mieszaninie z tym pozornie agresywnym bractwem, ale gdy zaczyna ich poznawać, a oni ją, zaczyna rozumieć, że nie stanowią zagrożenia, i że w wielu aspektach są rodziną, którą inni będą/potrzebują. Z biegiem czasu jednak "Vandals" padą ofiarą swojego własnego sukcesu, a na scenie pojawia się wiele kaplic, wprowadzając młodszy, bardziej chciwy i brutalny element, aby wyzwać istniejący status quo. Korzystając ze stresów i napięć ich związku jako fundamentu dla chronologii, śledzimy wzloty i upadki tej różnorodnej grupy i ich przywódcy. Niestety, ten film nie złapuje ognia. Jest oparty na rzeczywistych postaciach i na książce napisanej przez Danny'ego Lyona, ale "Dziki" (1953) to nie jest. Często jest tak, jakbyśmy byli tylko małym muchom na ścianie, obserwując ich codzienne rutyny i zależności, ale nigdy naprawdę nie poznajemy postaci. Comer radzi sobie dobrze, ale raczej służy jako narratorka niż zaaangażowana postać coraz bardziej zatroskana o dobrostan swojego męża. Jest tu też niewiele dialogów ani od Butlera, ani od Hardy'ego, a sztywna struktura dramatu sprawia, że trudno jest się z nimi utożsamiać. Jest tu także brak akcji. Pomimo wszystkich motocykli, skór i testosteronu, pozostaje nam zaledwie jedna lub dwie sceny, które trochę przyspieszają bicie serca - i zostały już dobrze wykorzystane w zwiastunie filmu. To film, który dobrze wygląda, ale po całym szumie byłam trochę rozczarowana jego płytkością.

Trochę brakuje fabuły, ale film 'The Bikeriders' mi się podobał. Głównym powodem jest z pewnością świetna obsada, ponieważ wszyscy na ekranie wykonują świetną pracę. Austin Butler i Jodie Comer są oczywistymi gwiazdami w rolach głównych, obaj są wartościowi przez cały czas; nawet jeśli akcent tej drugiej jest trochę irytujący w kilku momentach. Tom Hardy jest, jak zawsze, fantastyczny, a było świetnie zobaczyć Normana Reedusa. Myślę, że jest tam ledwo wystarczająco dla filmu - to fabuła jest wyciągnięta tak daleko, jak to tylko możliwe. Wszystko jest dobrze sfilmowane, motocykle wyglądają i brzmią świetnie. Podoba mi się również, jak film się kończy. Ogólnie rzecz biorąc, jest bardzo dobry i zdecydowanie warto obejrzeć.

The Bikeriders prezentuje interesującą opowieść w stylu szekspirowskim, przedstawiającą historię motocyklowego klubu 'The Vandals'. Narracja uchwyciła esencję kultury klubów motocyklowych, ukazując chwile, które rezonują jako autentyczne i znajome. Każda scena z członkami klubu jest porywająca, szczególnie te z Johnnym Tomem Hardym i Bennym Austinem Butlerem, których występy są naprawdę fantastyczne.

Kiedy pierwszy raz zobaczyłem media dotyczące tego show, zastanawiałem się, dlaczego robią remake Outsiders. Ponyboy jest bardziej lodowato chłodnym mordercą w tym.

„The Bikeriders“ oferuje surowy i atmosferyczny obraz transformacji klubu motocyklowego z Midwestu na przestrzeni dekady, uchwycenie zarówno przyciągającego, jak i niebezpiecznego charakteru subkultury określonej przez bunt i kameraderię.

Nie do oglądania. To jest jeden z tych nowych hollywoodzkich filmów, gdzie zatrudnili osobę niewidomą do filmowania i/lub montażu materiału. Jakiś rodzaj "równości." Albo "inkluzji." W każdym razie nie da się nic zobaczyć. Jest ciemno jak w pokoju dziecięcym. Myślę, że na początku jest gość w barze, ale mogło to być kościół albo las z jakimś stołem. Wplątują się w bójkę i myślę, że wychodzą na zewnątrz, bo jest tam światło słoneczne, tylko że to 5-watowe słońce. Mogło to być też piwnica. Nie jestem pewien. Podsumowując. Oszczędź swoje pieniądze. To tylko dwie godziny w nieoswietlonej piwnicy. Dosłownie nie ma tu nic do zobaczenia, ludzie.