Sex Education Sex Education

Będę zwięzły. Jestem czarnym mężczyzną i nie doceniam homoseksualizmu w czarnych postaciach. Nie mogę być tak szczery, jak bym chciał, ale będę tak uczciwy, jak tylko potrafię. Lubię sex. Lubię filmy i seriale, w których seksualna nagość jest bardzo prawdopodobna. Nie mam problemu z widokiem nagiego mężczyzny, chociaż rozumiem, dlaczego nagiego mężczyznę trzymano z dala od kamery przez wszystkie te lata aż do 2010 roku. Męskie genitalia nie są zbyt...atrakcyjne, estetycznie; ani nie są zbyt imponujące. Ale w świecie fałszywej równości obowiązuje zasada „co dobre dla gęsi, to dobre i dla gąski“, co? Ale odbiegam od tematu. Lubię filmy i seriale związane z seksem, ale nie potrafię znaleźć tej samej pasji do oglądania serialu, kiedy ta forma rozrywki jest zatopiona w aspektach liberalnych społecznych poglądów. CRT, homoseksualizm, inkluzywność, identyfikacja płci, mizoginia, nierówne wyniki równości i kultura odwołań to wszystko karcynogenne aspekty lub czynniki, które utrzymują „rozrywkę” poza rozrywką. Trudno jest określić, kiedy w serialu z takimi komicznymi aluzjami rozgrywają się zabawne części, zwłaszcza gdy reakcją osób wyznających te poglądy na negatywną opinię jest zastraszanie lub zastraszanie krytyków. Trudno napisać historię, o której ktokolwiek by się troszczył, kiedy nie może się utożsamić z żadną z postaci. A fakt, że te społeczne poglądy mogą tak wiele odebrać serialowi z bardzo lubianym aspektem życia, jest katastrofalny. Po co mam oglądać kobietę o atrakcyjnym ciele, skoro wiem (ze względu na inkluzywność), że nigdy nie odkryje się na ekranie? Dlaczego miałbym być zainteresowany widokiem dwóch facetów całujących się, a tym bardziej leżących razem nago? Dlaczego miałbym uwierzyć, że kobieta jest liderem oddziału bojowego, kiedy nawet nie grają w strzelanki z pierwszej osoby? Dlaczego nie zmienić kanałów, gdy postać lesbijki, z fryzurą i ubiorem mężczyzny, zaczyna całować inną kobietę?? Aspekty liberalnych poglądów społecznych nie sprawiają dobrej rozrywki, ponieważ NIE są normami. Jeśli to nie są normy, nie ma zainteresowania. Jeśli nie ma zainteresowania, każdy scenariusz jest grindfestem, aby zachować spójność i wiarygodność fabuły. To samo dotyczy tego serialu. Nie interesuje mnie, bo nie czuję żadnego przypuszczenia, że zobaczę te rzeczy. Nie pobudzają przypuszczenia ani zainteresowania, bo mnie nie przemawiają. Osobiście mam dość prób rozróżniania mężczyzn od kobiet w takim programie; i nawet wtedy musisz czekać, z kim później w programie się połączą, aby zrozumieć, DLACZEGO podejmują decyzje, które podejmują. Zbyt złożone. Zbyt niepotrzebnie złożone. I nawet jeśli ten serial ma się dobrze pod względem ocen, traktuję to z dużą ilością soli. Ponieważ „ludzie alfabetu” mają pieniądze na kupowanie recenzji. Gdybym miał powiedzieć, powiedziałbym, że moja krytyka byłaby po stronie widzów popcornu „Zgniłe czerwone warzywa”. I wcale nie jest wysoka. Nie oceniłem tego serialu, bo nawet połowa gwiazdki to za duże uznanie. Nie wspierasz przeciętności. Odwracasz się od niej.

Świeża komedia z dużą dawką dramatu szkolnego i odrobiną mądrości.

Spróbowałem tego i na początku wyglądało całkiem nieźle. Ale w miarę jak to się rozwijało, zaczęło iść w dół. Wydawało się, że przestali starac się trzymać podstawowej fabuły i zaczęli odhaczać stereotypy. Próbowali trafić przynajmniej jeden w każdym odcinku. Szybko zaczęło to być męczące. Zdecydowanie lepiej wyszliby próbując stworzyć własną historię niż upewnianie się, że trafiają we wszystkie punkty, jakie mogli. Natomiast ścieżka dźwiękowa jest niesamowita pod każdym możliwym względem, od faktycznych piosenek granych po zespoły, o których mówiono.