Masters of the Air szybko wpada w swoje własne sentymentalne klišee. Charakteryzacje o taplaniu po plecach są normą. Lotnicy, którzy są jednocześnie zbyt pewni siebie, ale jakoś niewytłumaczalnie…
Masters of the Air szybko wpada w swoje własne sentymentalne klišee. Charakteryzacje o taplaniu po plecach są normą. Lotnicy, którzy są jednocześnie zbyt pewni siebie, ale jakoś niewytłumaczalnie mądrzy. To nie jest przekonujące, tak samo jak ogólny poczucie tęsknoty za różowym widzeniem wojennej przeszłości, która nigdy nie istniała.
