Ernest Torrence

Był to człowiek, którego uwielbiali wygwizdywać. Ta wysoka postać (6' 4"), z zimnymi, pustymi, przenikliwymi oczami i ogromnym, wystającym ryjem, stała się jednym z najwybitniejszych złych charakterów niemego ekranu. Urodzony jako Ernest Thayson Torrence-Thompson 26 czerwca 1878 roku w Edynburgu w Szkocji, był, co zaskakujące, wyjątkowym pianistą i operowym barytonistą. Absolwent Konserwatorium w Stuttgarcie, Akademii Edynburskiej, zanim zdobył stypendium w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie, występował z operową kompanią D'Oyly Carte w takich produkcjach jak „Wyspa Szmaragdowa” (1901) i „Sława Miasta” (1905), zanim pojawiły się poważne problemy głosowe. Zarówno Ernest, jak i jego brat aktor David Torrence przybyli do Ameryki bezpośrednio ze Szkocji przed I wojną światową. Koncentrując się zamiast na karierze muzycznej tylko na aktorstwie, obaj bracia stali się doświadczonymi graczami na nowojorskiej scenie. Ernest zadebiutował na Broadwayu w 1912 roku w sztuce „Skromna Suzanne”, a wybitna rola w „Nocnej łodzi” w 1920 roku przyciągnęła uwagę twórców Hollywoodu.