Harold Arlen

Żaden Amerykanin nie napisał więcej pierwszorzędnych piosenek niż Arlen. Wychował się w muzycznej rodzinie (jego ojciec był kantorem) i rozczarował, ale nie zaskoczył swoich rodziców, porzucając liceum, żeby zostać muzykiem. Przez pewien czas grał na pianinie i śpiewał w zespole tanecznym Buffalodians, co pozwoliło mu opuścić Buffalo i przeprowadzić się do Nowego Jorku. Arlen pozostał w mieście po rozwiązaniu zespołu; po kilku głównie nieudanych próbach podbicia vaudeville lub Broadwayu natrafił na melodię, która, z tekstem Teda Koehlera, stała się hitem "Get Happy", jego pierwszym hitem. Z Koehlerem jako autorem tekstów Arlen został kompozytorem dla Harlem's Cotton Club, premierowego miejsca dla afroamerykańskich artystów takich jak Cab Calloway i Ethel Waters. Razem napisali takie utwory jak "I've Got the World on a String" i "Ill Wind", między dziesiątkami innych. Drugim ważnym współpracownikiem Arlena był E.Y. Harburg, z którym skomponował ścieżkę dźwiękową do filmu _Wizard of Oz, The (1939)_, specjalne numery dla Bert Lahr i Groucho Marxa oraz dwie musicalowe sztuki na Broadwayu. W latach 40. Arlen osiągnął szczyt popularności ze swoim trzecim ważnym partnerem, Johnnym Mercerem; większość ich hitów, takich jak "Blues in the Night", "My Shining Hour" i "One for My Baby (and One More for the Road)", było pisanych dla filmów, gdyż Hollywood zastępował scenę jako najbardziej dochodowy rynek dla kompozytorów. W miarę starzenia się Arlena coraz bardziej irytowało marnotrawienie materiału przez Hollywood i rutyna Broadwayu; jego życie osobiste w tym okresie było również nieszczęśliwe. Jego najlepsze piosenki, w wykonaniu takich artystów jak Judy Garland i Frank Sinatra, a później wykonawców kabaretowych i muzyków jazzowych, nadal są uważane za klasyki.