Hope Summers

Hope Summers mogłaby zagrać przyjacielską sąsiadkę lub towarzyszkę, tak jak to zrobiła dla postaci Cioci Bee Frances Bavier w wielu odcinkach serialu The Andy Griffith Show (1960) lub pozornie przyjazną satanistkę w Rosemary's Baby (1968). Urodzona w Mattoon, Illinois, zainteresowała się teatrem już we wczesnym wieku. Ukończyła Northwestern School of Speech w Evanston w stanie Illinois, a następnie nauczała tam mowy i dykcji. Następnie objęła stanowisko kierownicze w Wydziale Mowy na Uniwersytecie Bradleya w Peorii, Illinois, ucząc również studentów prywatnie. W latach 30. Hope zaczęła skupiać się na aktorstwie. Pracowała w społecznych i stockowych teatrach w Illinois i zwróciła na siebie uwagę, organizując jednoosobowe przedstawienia, takie jak „Backstage of Broadway”. Wykorzystywała swoją elokwencję głosową, budując swoje CV w radiu, występując w dziesiątkach dramatycznych programów, takich jak „Authors' Playhouse”, „First Night”, „Ma Perkins” i „Step-Mother". W 1950 roku przeniosła swoje talenty do nowego medium telewizji i zdobyła regularną rolę w komediowym serialu Hawkins Falls: A Television Novel (1950). W wieku 50 lat zwykle była wołana, aby grała o nieco starszą niż była postać, pojawiając się w licznych znikomych rolach matron w filmach takich jak Zero Hour! (1957), Hound-Dog Man (1959), Inherit the Wind (1960), Spencer's Mountain (1963), The Ghost and Mr. Chicken (1966), Charley Varrick (1973) i jej ostatnim, Foul Play (1978). Nigdy nie miała znaczących ról w filmach; telewizja była bardziej płodnym wyborem medium. Jej delikatnie surowy, staroświecki wygląd pozwolił jej być częścią wielu ustawień małych miast, w tym Dennis the Menace (1959) i Petticoat Junction (1963), a także różnych zachodnich miejsc, takich jak Maverick (1957) i Wagon Train (1957). Grała wiejską regularną przez wiele lat w The Rifleman (1958). Zazwyczaj przydzielana do ról nauczycielek, pielęgniarek i innych pomocnych, opiekuńczych typów, jej postaci były również znane z bycia zadeklarowanymi plotkarzami. Hope pracowała aż do końca swojego życia, umierając na niewydolność serca w 1979 roku.