Clarence Brown

Clarence Leon Brown (10 maja 1890 - 17 sierpnia 1987) był amerykańskim reżyserem filmowym. Po służbie jako pilot myśliwca i instruktor lotniczy w United States Army Air Service podczas I wojny światowej, otrzymał swoją pierwszą kredytację jako współreżyser (z Tourneurem) za film The Great Redeemer (1920). Później w tym samym roku wyreżyserował większość filmu The Last of the Mohicans po tym, jak Tourneur doznał kontuzji w upadku. Brown przeniósł się do Universal Studios w 1924 roku, a następnie do Metro-Goldwyn-Mayer, gdzie pozostał do połowy lat 50. W MGM był jednym z głównych reżyserów ich głównych aktorek, reżyserował Joan Crawford sześć razy i Gretę Garbo siedem razy. Brown był pięć razy nominowany do Oscara za sześć filmów, ale nigdy nie zdobył Oscara. Jednak zdobył Nagrodę za Najlepszy Film Zagraniczny za film Anna Karenina z Garbo na 1935 Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Filmy Browna zdobyły razem 38 nominacji do Oscara i zdobyły dziewięć Oscarów. Sam Brown był pięć razy nominowany do Oscara za sześć filmów, a w 1949 roku zdobył Nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej za filmową wersję Intrudera w kurzu według dzieła Williama Faulknera. W 1957 roku Brown otrzymał Nagrodę George'a Eastmana, przyznaną przez George'a Eastman House za wybitny wkład w sztukę filmową. Brown przeszedł na emeryturę jako bogaty człowiek dzięki inwestycjom w nieruchomości, ale odmówił oglądania nowych filmów, obawiając się, że mogą zmusić go do wznowienia kariery. Teatr Clarence Brown na kampusie Uniwersytetu Tennessee nosi jego imię. Jest rekordzistą pod względem liczby nominacji do Oscara dla Najlepszego Reżysera bez zwycięstwa, z sześcioma.