Dieter Bohlen

Dieter Bohlen (ur. 7 lutego 1954, jako Dieter Günter Bohlen) to niemiecki kompozytor, producent, wokalista i osobowość telewizyjna. Pierwszy raz zdobył sławę jako członek popowego duetu Modern Talking w latach 80. i od tego czasu wyprodukował licznych niemieckich i międzynarodowych artystów. Jest również sędzią w programach castingowych Deutschland sucht den Superstar i Das Supertalent. Bohlen jest najstarszym synem przedsiębiorcy budowlanego Hansas Bohlena (ur. 1928) i jego żony Edity (ur. 1936) i dorastał na Wschodniej Fryzji. Jego babcia od strony matki pochodzi z Królewca. Został nazwany Dieterem Günterem Bohlenem, ale później wyraził niezadowolenie ze swojego drugiego imienia i oficjalnie je skreślił. Ma młodszego brata o imieniu Uwe. Rodzina później przeniosła się do Everstenu (Oldenburg). W młodości Bohlen był przez chwilę członkiem Socjalistycznych Młodzieżowych Robotników Niemieckich i krótko Niemieckiej Partii Komunistycznej, chociaż obecnie nie jest członkiem żadnej partii. Po zdobyciu matury w Wirtschaftsgymnasium der Berufsbildenden Schulen w Oldenburg-Haarentor przeniósł się do Göttingen. Tam studiował zarządzanie biznesem na prośbę rodziców na Georg-August-Universität, kończąc studia w 1978 roku z tytułem. Bohlen był jeszcze w szkole, gdy zaczął pisać muzykę. Pod koniec lat 70. pracował jako kompozytor w hamburgskiej wytwórni Intersong dla licznych wykonawców schlagerów. W 1978 roku założył krótkotrwały duet Monza z Holgerem Garbode. Ich pierwszy singiel „Hallo Taxi Nummer 10”, napisany i wyprodukowany przez Tony'ego Hendrika, był pierwszym nagraniem Bohlena i okazał się nieskuteczny. Monza wydała drugi singiel „Heiße Nacht in der City”, niemiecką wersję piosenki Nicka Gildera „Hot Child in the City”, który również okazał się nieskuteczny. W 1980 roku zaczął pracować dla berlińskiej wytwórni Hansa. W tym samym roku pod pseudonimem Steve Benson wydał solowy singiel w języku angielskim „Don't Throw My Love Away”. Został on wydany w 1981 roku, a później dwa inne single pod tą samą nazwą, „Love Takes Time” i „(You're A Devil With) Angel Blue Eyes”. Żaden z nich nie znalazł się w pierwszej setce, co doprowadziło do porzucenia projektu w 1981 roku. Wkrótce potem dołączył do zespołu Sunday, z którym pojawił się w ZDF-Hitparade na początku 1982 roku z piosenką „Halé, hey Louise”. Piosenka została coverowana przez artystów takich jak Ricky King. W 1983 roku Bohlen napisał piosenkę „Mit 17” dla Bernda Clüvera, która zajęła trzecie miejsce w niemieckim preselekcji do Konkursu Piosenki Eurowizji. Po tym jak Bohlen wyprodukował sześć nieudanych singli dla schlagerowca Thomasa Andersa w latach 1982–1984, założyli duet Modern Talking. Zespół pięciokrotnie znalazł się na szczycie niemieckiej listy singli z „You're My Heart, You're My Soul”, „You Can Win If You Want”, „Cheri, Cheri Lady”, „Brother Louie” i „Atlantis Is Calling (S.O.S. For Love)”, a także odniósł sukces w innych krajach europejskich oraz w Azji i Afryce. W 1987 roku zespół się rozpadł, a Bohlen założył swój solowy projekt Blue System, który zakończył dziesięć lat później. Kontynuował również pisanie i produkcję dla innych artystów, w tym C. C. Catch (którą odkrył), Sheree (którą podpisał, gdy miała piętnaście lat) i chłopięcy zespół Touché.