Maureen O'Sullivan

Maureen Paula O'Sullivan urodziła się w hrabstwie Roscommon w Irlandii 17 maja 1911 roku. Przyszła matka Mii Farrow była koleżanką ze szkoły Vivien Leigh w klasztorze Sacred Heart w Roehampton w Londynie. Już jako uczennica Maureen pragnęła kariery aktorskiej; uczyła się pilnie i czytała szeroko. Kiedy nadarzyła się okazja by zostać aktorką, praktycznie jej spadła z nieba. Reżyser Frank Borzage kręcił w 1930 roku w Dublinie film „Song o 'My Heart“, kiedy Maureen, wtedy 18-latka, poznała go. Borzage zaproponował test przed kamerą, który zdała. Wyniki były bardziej niż korzystne, dzięki czemu zdobyła rolę Eileen O'Brien. Rola była znacząca, tak bardzo, że Maureen wyjechała do Hollywood, by dokończyć filmowanie. Gdy już dotarła do słonecznej Kalifornii, Maureen nie marnowała czasu, zdobywając role w innych filmach, takich jak „Just Imagine“ (1930), „Księżniczka i hydraulik“ (1930) i „To jest Londyn“ (1930). Maureen miała niesamowity start, na który mogliby tylko pomarzyć jej rówieśnicy. W 1932 roku Maureen została po raz pierwszy sparowana z olimpijczykiem Johnnym Weissmullerem w filmie „Tarzan, człowiek-małpa“ (1932). Po tym filmie powstały jeszcze kolejne pięć części Tarzana, z czym ostatnim było „Nowojorskie Przygody Tarzana“ (1942). Epopeje o Tarzanie uchodzą za jedną z najbardziej pamiętnych serii filmowych. Większość ludzi zgadza się, że te filmy nie byłyby takie udane, gdyby nie wspaniałe aktorskie talenty, nie mówiąc już o pięknie Maureen O'Sullivan. Ale była więcej niż Jane Parker w filmach o Tarzanie; miała świetne role i grała pięknie w filmach takich jak „Płomień wewnątrz“ (1935), „David Copperfield“ (1935) i „Anna Karenina“ (1935). Kolejny wspaniały występ zanotowała w „Dumie i Uprzedzeniu“ (1940). Po 1940 roku Maureen zagrała znacznie mniej filmów, nie dlatego, że straciła popularność, ale z własnego wyboru. Nie zawsze jest łatwo odejść od intratnej kariery, ale ona to zrobiła, bo chciała poświęcić więcej czasu swojemu mężowi, Johnowi Farrowowi, australijskiemu pisarzowi, i ich siedmiorgu dzieciom. Para była małżeństwem od 1936 roku aż do jego śmierci w 1963 roku. Jednakże nie przeszła na emeryturę; Maureen nadal znalazła czas na sporadyczne pojawienie się w filmach, telewizji lub na scenie. Późniejsi kinomani pamiętają ją jako Elizabeth Alvorg w przebojowym filmie „Peggy Sue wyszła za mąż“ (1986). Jej ostatnim wystąpieniem na srebrnym ekranie było „Rzezimieszki nad rzeką“ (1988). Kilka filmów telewizyjnych nastąpiło, ale tylko do 1996 roku. Mieszkała w New Hampshire i Arizonie, a to w Scottsdale zmarła Maureen 23 czerwca 1998 roku na zawał serca. Miała 87 lat.