Michèle Laroque

Michèle Laroque to francuska komik, aktorka i komik, która wystąpiła w ponad 60 filmach i produkcjach telewizyjnych od 1988 roku. Urodziła się 15 czerwca 1960 roku w Nicei, w departamencie Alpes-Maritimes we Francji. Michèle Doïna Laroque urodziła się w środę 15 czerwca 1960 roku w klinice Santa Maria w Nicei. Jest córką Doïny Trandabur, rumuńskiej tancerki i skrzypaczki, która uciekła przed dyktaturą komunistyczną pod wodzą Gheorghe Gheorghiu-Deja. Jej ojciec, Claude Laroque, francuskiego pochodzenia, jest deweloperem nieruchomości. Pierre Laroque, wysoki urzędnik, który założył system ubezpieczeń społecznych we Francji, jest kuzynem jej ojca. Następnie mieszkała w dzielnicy Musicians i studiowała ekonomię i angielski na Uniwersytecie w Nicei. Spędziła pewien czas w Stanach Zjednoczonych na kampusie w Teksasie. W 1979 roku, wraz ze swoją najlepszą przyjaciółką, padła ofiarą groźnego wypadku samochodowego, który spowodował, że obie trafiły do kliniki na dwa lata z wieloma złamaniami kości udowej na 18 części. Po tym psychologicznym traumacie postanowiła zostać aktorką. Po powrocie do zdrowia po wypadku w 1981 roku, po długiej rehabilitacji, wznowiła naukę i uczęszczała na zajęcia z Julienem Bertheau na Miejskiej Konserwatorium w Antibes. Rekomendowana przez Jeana Poireta, w wieku 25 lat przeprowadziła się do Paryża, gdzie w 1985 roku zagrała swoją pierwszą sztukę w Théâtre des Blancs-Manteaux (jedna z sal nosi jej imię) w sztuce Save the Women Babies René Badache, w reżyserii Francoise Thyrion. W 1987 roku w Théâtre des Variétés, Jeszcze lepiej jest po południu Ray Cooney, adaptacja Jeana Poireta. Następnie grała role teatralne przez siedem lat. Była nominowana do Césara w kategorii Najlepsza aktorka za filmy La Crise (1992) i Pédale Douce (1996).