Micheline Presle

Micheline Presle (urodzona Micheline Nicole Julia Émilienne Chassagne 22 sierpnia 1922) była francuską aktorką. Rozpoczęła swoją karierę w 1939 roku i zagrała w ponad 50 francuskich i anglojęzycznych filmach nakręconych w Hollywoodzie i we Francji. Urodziła się w Paryżu i od młodego wieku marzyła o karierze aktorki. Uczęszczała na zajęcia aktorskie we wczesnych latach młodości i zadebiutowała na ekranie w wieku piętnastu lat w filmie La Fessée z 1937 roku. W 1938 roku otrzymała nagrodę Prix Suzanne Bianchetti jako najbardziej obiecująca młoda aktorka francuskiego kina. Jej wzlot na europejską gwiazdę, w filmach takich jak Diabeł w ciele, przyniósł jej oferty z Hollywoodu i w 1950 roku podpisała kontrakt z 20th Century Fox. Kierownictwo studia 20th Century Fox zmieniło jej nazwisko na Prell, a później na Prelle, po tym jak firma produkująca mydło wypuściła szampon Prell. Jej pierwszym filmem w Hollywoodzie było główne role u boku Johna Garfielda w filmie Under My Skin w reżyserii Jeana Negulesco. W tym samym roku reżyser Fritz Lang obsadził ją obok Tyrone Powera w dramacie wojennym Amerykański partyzant na Filipinach. W 1950 roku została drugą żoną amerykańskiego aktora Williama Marshalla, z którym miała córkę, Tonie. William Marshall współpracował z aktorem Errolem Flynnem i jego firmą produkcyjną, a w 1951 roku reżyserował Flynn oraz ją w filmie Przygody kapitana Fabiana. Małżeństwo Presle nie przetrwało, a ona wróciła do Francji, rozwodząc się z Marshallem w 1954 roku. Jej kariera rozkwitła we francuskich filmach, a w 1957 roku była gościem w amerykańskim Ed Sullivan Show. W 1959 roku wystąpiła w brytyjskiej produkcji w języku angielskim Blind Date w reżyserii Josepha Loseya. W 1962 roku powróciła do Hollywoodu, aby zagrać matkę Sandry Dee w filmie If a Man Answers wytwórni Universal Studios, gdzie występował również mąż Dee, piosenkarz Bobby Darin. W następnym roku Presle ponownie zagrała po angielsku w filmie Nagroda u boku Paula Newmana. Nie zagrała już w kolejnym filmie po angielsku, ale po występie w ponad 50 filmach we francuskim języku, w 1989 roku pojawiła się we francuskiej produkcji dwujęzycznej Chcę wrócić do domu, za co była nominowana do nagrody César dla najlepszej aktorki drugoplanowej. W 1971 roku Presle podpisała Manifest 343, publicznie deklarując, że przeszła nielegalną aborcję. Presle zmarła w Nogent-sur-Marne 21 lutego 2024 roku w wieku 101 lat w Maison des Artistes, domu spokojnej starości dla artystów, który otrzymuje częściowe wsparcie od rządu. Jej śmierć potwierdził Olivier Bomsel, jej zięć, nie podając konkretnej przyczyny.