Patty Duke

Patty Duke urodziła się jako Anna Marie Duke w Elmhurst, w stanie Nowy Jork, jako córka Frances Margaret (McMahon), kasjerki, i Johna Patricka Dukea, taksówkarza i majstra na wszystko. Jej przodkowie pochodzili z Irlandii i Niemiec. Jej kariera aktorska rozpoczęła się, gdy została przedstawiona menedżerom swojego brata, Ray Duke'a, Johnowi i Ethel Ross. Wkrótce potem Anna Marie stała się Patty, aktorką. Patty zaczęła od reklam, kilku filmów i kilku epizodycznych ról. Jej pierwszą dużą, niezapomnianą rolą było zagranie ślepej i głuchej Helen Keller w broadwayowskiej wersji sztuki "The Miracle Worker". Sztuka trwała prawie dwa lata, od 19 października 1959 do 1 lipca 1961. W 1962 roku film The Miracle Worker stał się filmem, a Patty zdobyła Oscara za najlepszą aktorkę drugoplanową. Miała wtedy 16 lat, co czyniło ją najmłodszą osobą, która kiedykolwiek otrzymała Oscara. Następnie zagrała w swoim własnym serialu komediowym zatytułowanym The Patty Duke Show. Trwał on trzy sezony, a Patty była nominowana do nagrody Emmy. W 1965 roku zagrała w filmie Billie. Był to sukces i był to pierwszy film, który został sprzedany sieci telewizyjnej. W tym samym roku wyszła za mąż za reżysera Harry'ego Falka. Ich małżeństwo trwało cztery lata. Następnie zagrała w Valley of the Dolls, który był sukcesem finansowym, ale nie krytycznym. W 1969 roku zagrała w niezależnym filmie zatytułowanym Me, Natalie. Film okazał się klapą kasową, ale zdobyła za niego drugiego Złotego Globa. W początkach lat 70. została matką aktorów Seana Astina (z pisarzem Michaelem Tellem) i Mackenzie Astina (z aktorem Johnem Astinem). W 1976 roku zdobyła swojego drugiego Emmy za bardzo udany miniserial Captains and the Kings. Kolejne udane filmy telewizyjne się pojawiły. W 1978 roku otrzymała dwie nominacje do Emmy za filmy A Family Upside Down i Having Babies III. Następnie zdobyła swojego trzeciego Emmy w roku 1979 za telewizyjną wersję filmową The Miracle Worker, tym razem w roli "Annie Sullivan". W 1982 roku zdiagnozowano u niej chorobę afektywną dwubiegunową. W 1984 roku została prezydentem Screen Actors Guild (SAG). W 1986 roku wyszła za mąż za Michaela Pierce'a, sierżanta sztabowego, którego poznała przygotowując się do roli w filmie telewizyjnym A Time to Triumph. W 1987 roku napisała swoją autobiografię "Call Me Anna". W 1989 roku Patty i Mike adoptowali dziecko, które nazwali "Kevin". Jej autobiografia stała się filmem telewizyjnym w 1990 roku, gdzie Patty zagrała samego siebie od trzydziestych lat. W 1992 roku napisała swoją drugą książkę "A Brilliant Madness: Living with Manic Depression Illness". Anna Marie Duke miała długą i udaną karierę, zdobyła trzy Emmy. Była matką i obrońcą polityczną spraw takich jak ERA, AIDS i rozbrojenie nuklearne, mimo choroby afektywnej dwubiegunowej. Zmarła 29 marca 2016 roku w Coeur d'Alene w stanie Idaho na sepsę z powodu pękniętego jelita. Patty udowodniła swoją siłę jako aktorka i jako człowiek.