Roy Ward Baker

Roy Ward Baker był angielskim reżyserem filmowym urodzonym w Londynie 19 grudnia 1916 roku. Jego najbardziej znanym filmem jest Noc, którą pamiętamy, który zdobył Złoty Glob dla najlepszego obcojęzycznego filmu angielskiego w 1959 roku. Jego późniejsza kariera była zróżnicowana i obejmowała wiele filmów grozy i programów telewizyjnych. Wczesna kariera Bakera, od 1934 do 1939 roku, była poświęcona pracy dla Gainsborough Pictures, brytyjskiej firmy produkcyjnej z siedzibą w Islington, północnym Londynie, słynącej ze swoich prestiżowych produkcji. Jego pierwsze zadania były mało znaczące - np. parzenie herbaty dla członków ekipy, ale do 1938 roku awansował na asystenta reżysera u Alfreda Hitchcocka w filmie Kobieta znikła. Służył w armii podczas II wojny światowej, aż w 1943 roku przeniósł się do jednostki kinematograficznej armii, aby lepiej wykorzystać umiejętności rozwinięte w swojej przedwojennej karierze jako producenta dokumentów i materiałów edukacyjnych dla oddziałów. Jeden z jego przełożonych wówczas był powieściopisarz Eric Ambler. To on dał Bakerowi pierwszą szansę na reżyserowanie w filmie Październikowy człowiek, na podstawie scenariusza Amblera, w 1947 roku. Ambler również zaadaptował Noc, którą pamiętamy Waltera Lorda na ekran wersji Bakera z 1958 roku. W latach 50. Baker pracował przez trzy lata w Hollywood, gdzie reżyserował Marilyn Monroe w filmie Nie przeszkadzaj (1952) i Roberta Ryana w noirze Inferno (1953). Wrócił do Wielkiej Brytanii na ostatnią część tego dziesięciolecia, ale wczesnych latach 60. przeniósł się na telewizję. Reżyserował odcinki seriali Avengers, Święty i Mistrzowie - wszystkie seriale przygotowane z myślą o amerykańskim rynku. Etyka niskiego budżetu produkcji telewizyjnej sprawiła, że był dobrze przygotowany do swojego kolejnego kroku kariery w tanio produkowanych, ale wyglądających bogato brytyjskich filmach grozy. Reżyserował m.in. Kwatermistrza i Dziurę (1967), Kochanki wampira (1970) oraz Szramy Draculi (1970) dla Hammera oraz Wariatkowo (1972) dla Amicus. W ostatniej części lat 70. wrócił do telewizji, a przez całe lata 80. kontynuował pracę w telewizji. Na emeryturę przeszedł w 1992 roku.