Sal Viscuso

Pasja Sala Viscusa do sztuki aktorskiej sięga jednego wieczoru w 1967 roku. Jako student pierwszego roku na uniwersytecie natrafił na telewizyjną adaptację sztuki Ronalda Ribmana CBS Playhouse: The Final War of Olly Winter (1967) i tak bardzo zainspirował się kreacją Ivana Dixona, że kolejnego dnia zapisał się na wydział dramatu, mówiąc później: „Poczułem, że znalazłem tam moją rodzinę”. Ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis, a następnie kontynuował naukę pod kierunkiem Olympii Dukakis na NYU School of the Arts, gdzie uzyskał tytuł magistra sztuk pięknych. Szybko pojawiły się dla niego nowe możliwości, a jego debiutem filmowym był klasyczny film The Taking of Pelham One Two Three (1974). Zapoznanie z Burt Metcalfe, producentem wykonawczym kultowego serialu M*A*S*H (1972), doprowadziło go do przeprowadzki do Los Angeles, gdzie wkrótce stał się stałym uczestnikiem sitcomu NBC The Montefuscos (1975). Zagrał wiele ról w telewizyjnych produkcjach, takich jak The World's Greatest Lover (1977), Three Women (1977), Barney Miller (1975) i Soap (1977). Jedną z najbardziej znaczących ról była rola ojca Timothy’ego Flotsky’ego w Soap, która przyciągnęła 19 milionów widzów do premiery serialu. Następnie Sal rozpoczął profesjonalną współpracę z duetem talentów Bancroft/Brooks, najpierw pojawiając się w filmie Anne Bancroft Fatso (1980), a następnie w Spaceballs (1987) w reżyserii Mela Brooksa, o którym powiedział: „Dostałem z tego projektu więcej uwagi niż z czegokolwiek innego, w co kiedykolwiek grałem!”