Dick Haymes

Dick Haymes był jednym z najlepszych wokalistów XX wieku. Urodził się w Argentynie szkockiemu/irlandzkiemu ojcu i irlandzkiej matce, ale jako niemowlę został przewieziony do Stanów Zjednoczonych. Talent muzyczny odziedziczył po matce, która podczas Wielkiego Kryzysu zarabiała jako wokalistka i nauczycielka śpiewu. W 1931 roku zatrudnił się w zespole muzycznym, co zwróciło uwagę lokalnego lidera zespołu i Dick stopniowo awansował, chociaż powoli. W 1939 roku, podczas gdy Dick próbował zaprezentować swoje zdolności kompozytorskie liderowi zespołu Harry'emu Jamesowi, zamiast tego stał się jego głównym wokalistą. Podczas lat wojny Dick współpracował z orkiestrami Benny'ego Goodmana i Tommy'ego Dorseya, zanim zdecydował się na karierę solową. Zyskał własny program radiowy i kontrakt nagraniowy z wytwórnią Decca, co wzbudziło zainteresowanie Twentieth Century Fox jego talentem muzycznym. Wśród jego wielu ról filmowych znalazły się takie filmy jak State Fair (1945) u boku Jeanne Crain i Vivian Blaine, Diamond Horseshoe (1945) i The Shocking Miss Pilgrim (1947) oba z Betty Grable, One Touch of Venus (1948) z Avą Gardner oraz All Ashore (1953) jako drugorzędna wersja On the Town (1949) z Mickeyem Rooneyem i Rayem McDonaldem jako jego przyjaciele na urlopie. Pomimo przyjemnej i skromnej osobowości życie osobiste Dicka było pełne problemów związanych z alkoholizmem i długami. Pięć małżeństw nadeszło i minęło (w tym z aktorkami Joanne Dru, Norą Eddington, Ritą Hayworth i Fran Jeffries), zanim jego szóste małżeństwo się udało. W latach 60. jego życie było już na skraju upadku. Udało mu się podróżować po Europie i podreperować swoją karierę. Jego reputacja tam nie ucierpiała, a cieszył się pewnym odrodzeniem popularności; nigdy jednak nie odzyskał pozycji, jaką kiedyś miał w branży. Dick zmarł na raka płuc w 1980 roku. Choć nie jest tak dobrze zapamiętany jak inni croonerzy jego czasów (Frank Sinatra, Tony Martin, Vic Damone) i nie był szczególnie charyzmatycznym wykonawcą filmowym, dziedzictwem tego bogatego barytonu jest jego muzyka. Niektóre z najpopularniejszych nagrań Dicka to "The More I See You," "How Blue the Night," "For You, For Me, Forever More," "Speak Low," i "Another Night Like This."