Connie Booth

Constance "Connie" Booth (ur. 2 grudnia 1940) to amerykańska pisarka i aktorka, znana z występów w brytyjskiej telewizji, a szczególnie z roli Polly Sherman w popularnym telewizyjnym serialu Fawlty Towers z lat 70., który napisała wspólnie ze swoim ówczesnym mężem Johnem Cleesem. W 1995 roku zrezygnowała z aktorstwa i pracowała jako psychoterapeutka aż do przejścia na emeryturę. Booth urodziła się w Indianapolis w stanie Indiana 2 grudnia 1940 roku. Jej ojciec był maklerem na Wall Street, a matka aktorką. Rodzina później przeniosła się do stanu Nowy Jork. Booth zaczęła pracę aktorską jako dublerka na Broadwayu i kelnerka. Poznała Johna Cleese'a podczas pracy w Nowym Jorku; pobrali się 20 lutego 1968 roku. Booth zagrała w odcinkach Monty Python's Flying Circus (1969–74) oraz w filmach Monty Python i teraz zupełnie coś innego (1971) i Monty Python i Święty Graal (1975), jako kobieta oskarżona o czary. Wystąpiła też w filmie Jak drażnić ludzi (1968), krótkometrażowym filmie pt. Romans z kontrabasem (1974), który Cleese zaadaptował z opowiadania Antoniego Czechowa; oraz w filmie Z dziwnego przypadku końca cywilizacji, jaką znamy (1977), parodii na Sherlocka Holmesa od Cleesea, jako pani Hudson. Booth i Cleese wspólnie napisali i zagrali w serialu Fawlty Towers (1975 i 1979), w którym grała kelnerkę i pokojówkę Polly. Przez trzydzieści lat Booth odmawiała rozmawiania o serialu, aż do zgody na udział w dokumencie o serialu dla cyfrowego kanału Gold w 2009 roku. Booth grała różne role w brytyjskiej telewizji, m.in. Sophię w Dickens of London (1976), panią Errol w adaptacji BBC Małego lorda Fauntleroja (1980) oraz pannę March w dramatyzacji Buccanieri Edith Wharton (1995). Zagrała także główną rolę w dramacie pt. Historia Ruth (1981), gdzie zagrała schizofreniczną córkę złego ojca. W 1994 roku zagrała drugoplanową rolę w odcinku dziecięcego serialu sci-fi Ludzie jutra zatytułowanym Eksperyment z culexami. Booth miała także karierę sceniczną, głównie w londyńskim teatrze, gdzie pojawiła się w 10 produkcjach od połowy lat 70. do połowy lat 90., w tym u boku Johna Millsa w produkcji Male kłamstwa w latach 1983–1984 w teatrze Wyndham's Theatre.