Wallace Reid

Wallace Reid był amerykańskim aktorem w filmach niemych określanym jako „najdoskonalszy kochanek ekranu”. Wallace Reid pojawił się w kilku filmach ze swoim ojcem, a gdy jego kariera filmowa kwitła, szybko zaczął grać i reżyserować z i dla wczesnego potentata filmowego Allana Dwana. W 1913 roku, podczas pobytu w Universal Pictures, Reid poznał i poślubił aktorkę Dorothy Davenport. Zagrał jako Jeff, kowal, w filmie Narodziny narodu (1915) i miał niepoważną rolę w filmie Nietolerancja (1916), oba w reżyserii D. W. Griffitha; pracował z czołowymi aktorkami takimi jak Florence Turner, Gloria Swanson, Lillian Gish, Elsie Ferguson i Geraldine Farrar, stając się jednym z największych uwodzicieli Hollywoodu. Już zaangażowany w tworzenie ponad 100 krótkometrażowych filmów, Reid został podpisany przez producenta Jesse L. Lasky'ego i zagrał w ponad 60 filmach dla firmy filmowej Famous Players Lasky'ego, która później stała się Paramount Pictures. Często parowany z aktorką Ann Little, jego rola bohatera akcji jako śmiałego kierowcy wyścigowego przyciągała do kin zarówno młode dziewczęta, jak i starsze kobiety, aby zobaczyły jego szalone filmy samochodowe, takie jak Wrząca droga (1919), Podwójna prędkość (1920), Przepraszam za kurz (1920) i Zbyt duża prędkość (1921). Podczas podróży do Oregonu podczas kręcenia filmu Dolina gigantów (1919), Reid doznał obrażeń w wyniku wypadku kolejowego w pobliżu Arcaty w Kalifornii i potrzebował sześciu szwów do zamknięcia 8-centymetrowej rany na skórze głowy. Aby złagodzić ból, przepisano mu morfinę i Reid szybko się uzależnił, ale nadal pracował w szalonym tempie w filmach, które stawały się coraz bardziej wymagające fizycznie, i zmieniały się z 15–20 minut trwania na nawet godzinę. Uzależnienie Reida od morfiny pogorszyło się w czasie, gdy programy rehabilitacyjne dla uzależnionych od narkotyków jeszcze nie istniały. Zmarł w sanatorium podczas próby wyzdrowienia.