Vincente Minnelli

Vincente Minnelli, urodzony w Chicago, był amerykańskim reżyserem teatralnym i filmowym, znanym z reżyserii klasycznych musicali filmowych, takich jak Spotkamy się w St. Louis (1944), Gigi (1958), The Band Wagon (1953) i Amerykanin w Paryżu (1951). Amerykanin w Paryżu i Gigi oba zdobyły Oscara dla najlepszego filmu, przy czym Minnelli zdobył Oscara dla najlepszego reżysera za Gigi. Oprócz reżyserowania niektórych z najbardziej znanych i dobrze zapamiętanych musicali swoich czasów, Minnelli zrealizował wiele komedii i melodramatów. Był żonaty z Judy Garland od 1945 do 1951 roku; byli rodzicami Lisy Minnelli. Dzięki swojemu teatralnemu doświadczeniu Minnelli był znany jako autor, który zawsze wnosił swoje doświadczenie teatralne do swoich filmów. Jego pierwszy film, który zrealizował, Kajuta w niebie (1943), był wyraźnie zainspirowany teatrem. Krótko po tym zrealizował I Dood It z Redem Skeltonem i Spotkamy się w St. Louis (1944), podczas którego zakochał się w gwiazdorze filmu, Judy Garland. Po raz pierwszy spotkali się na planie filmowym Strike Up the Band (1940), filmu Busby'ego Berkeleya, dla którego Minnelli został poproszony o zaprojektowanie sekwencji muzycznej wykonanej przez Garland i Mickeya Rooneya. Rozpoczęli romans, który ostatecznie doprowadził do ich małżeństwa w czerwcu 1945 roku. Ich jedno dziecko, Liza Minnelli, dorosło, by zostać nagradzaną Oscarem piosenkarką i aktorką. Rodzina Minnelli jest więc wyjątkowa, ponieważ ojciec, matka i dziecko zdobyli Oscary. Powszechnie znany z reżyserowania musicali, w tym Amerykanina w Paryżu (1951), Brigadoon (1954), Kismet (1955) i Gigi (1958), reżyserował także komedie i melodramaty, w tym Madame Bovary (1949), Ojciec panny młodej (1950), Zły i piękny (1952), Żądza życia (1956), Projektantka (1957) i Romans Eddiego (1963). Jego ostatnim filmem był Sprawa czasu (1976). W ciągu swojej kariery reżyserował siedmiu różnych aktorów w nominowanych do Oscara rolach: Spencera Tracya, Glorię Grahame, Kirka Douglasa, Anthony'ego Quinna, Arthura Kennedy'ego, Shirley MacLaine i Marthę Hyer. Grahame i Quinn zwyciężyli. Minnelli otrzymał nominację do Oscara dla najlepszego reżysera za Amerykanina w Paryżu (1951) i później zdobył Oscara dla najlepszego reżysera za Gigi (1958). Według Petera Barta w swojej książce The Gross, filmy Minnelli zajął pierwsze miejsce w 11 różnych rankingach otwarcia box office Variety. 8 lutego 1960 roku Minnelli otrzymał gwiazdę na Hollywoodzkiej Alei Gwiazd za swoje wkłady w przemysł filmowy przy 6676 Hollywood Boulevard. Zmarł w Beverly Hills, Kalifornia.