Ken Olin

Jego ciemny, szczery wygląd był regularnie wykorzystywany na małym ekranie w latach 80., ale retrospektywnie aktor Ken Olin prawdopodobnie będzie uważany za większą siłę za kamerą. Urodzony w Chicago, Ken uczęszczał na University of Pennsylvania w Filadelfii i przeniósł się do Hollywoodu pod koniec lat 70. Po typowej drodze z małymi rolami zaczął szybko awansować w czołowych programach telewizyjnych. Kilka silnych, jednosezonowych regularnych ról zarówno w Hill Street Blues (1981) jak i w Falcon Crest (1981) ostatecznie doprowadziło do jego obsadzenia jako introwertycznego i cicho seksownego Michaela Steadmana w Trzydziestce (1987), która trwała cztery sezony i zdobyła liczne nagrody za swój liberalny scenariusz i wrażliwą treść. Ken występował z żoną Patricią Wettig w serialu, ale wielokrotnie nagradzana Wettig nie grała żony Kena (tę rolę grała aktorka Mel Harris), co często wprowadzało publiczność w błąd co do tego, kto jest naprawdę żoną Kena. Ken miał również okazję reżyserską okazjonalnie w Trzydziestce (1987), co miało znaczący wpływ na kierunek jego kariery w kolejnych latach. Po Trzydziestce (1987) Ken podjął pracę aktorską w miniserialach zarówno jako bohater (Police Story: Cop Killer (1988)), jak i złoczyńca (Dead by Sunset (1995)), ale zawsze wydawał się być na skraju odejścia od aktorstwa. Jego rosnące zainteresowanie reżyserią zaczęło dominować, i od tamtej pory regularnie reżyserował popularne programy takie jak Felicity (1998) i Gabinet prezydenta (1999). Jego telewizyjne dramatyczne dzieło Doing Time on Maple Drive (1992) było nominowane do trzech nagród Emmy.