Maynard Ferguson

Mistrz trębacz Ferguson, który już w młodych latach stał się liderem zespołu w swojej ojczyźnie, grał w zespołach Boyda Raeburna, Jimmy'ego Dorseya i Charliego Barneta w latach 40. Jego przełomem w świadomości publicznej był rok 1950, kiedy dołączył do zespołu Stana Kentona i elektryzował publiczność swoją grą na wysokich nutach. W odróżnieniu od wielu innych trębaczy wysokich nut, Ferguson udowodnił, że jest możliwe grać tam prawdziwą muzykę zamiast tylko wydawać dźwięki. Jednakże możliwe, że nie wszyscy jego fani docenili umiejętności, które prezentował. Po opuszczeniu Kentona w 1953 roku, Ferguson pracował w studiach Paramount w Los Angeles, zanim zajął się prowadzeniem zespołu, czasami z dużym zespołem, innym razem z małą grupą. Sprawne wykorzystanie aranżacji często pozwalało zespołom Fergusona stworzyć wrażenie wielkości; 12-osobowy zespół, który prowadził na festiwalu jazzowym w Newport w 1958 roku, miał całą moc i wpływ wielu grup o dwa razy większych. Pod koniec lat 60. Ferguson przeniósł się do Wielkiej Brytanii, gdzie założył big band, z którym intensywnie koncertował. W USA ponownie w latach 70. przeszedł do jazz-rocka i zdobył nową publiczność, która uważała muzykę i ekstrawaganckie przedstawienie za niezwykle atrakcyjne. W latach 80. Ferguson założył zespół funkowy 'High Voltage', zanim powrócił do jazzu z big bandem 'Big Bop Nouveau'. Ferguson gra także kilka innych instrumentów dętych mosiężnych z dużą zręcznością, ale to jako trębacz osiągnął największy sukces. Jego umiejętności techniczne na instrumencie uczyniły go wzorem dla wielu młodych muzyków.