Paul Whiteman

Paul Whiteman rozpoczął swoją karierę muzyczną jako altowiolista w San Francisco Symphony. W czasie I wojny światowej dobrowolnie zaciągnął się do marynarki wojennej, a jego zdolności muzyczne spowodowały, że marynarka postawiła go na czele własnego zespołu. Po wojnie przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie w 1920 roku nagrał swój pierwszy hit, Whispering / The Japanese Sandman. Sprzedał się w ponad dwóch milionach egzemplarzy, co uczyniło Whitemana natychmiastową gwiazdą. W 1924 roku zaprezentował klasyczny utwór George'a Gershwina Rhapsody in Blue, który stał się hymnem zespołu. Whiteman miał wizję zatrudnienia niektórych z najlepszych muzyków jazzowych epoki, w tym Reda Nicholsa, Frankie Trumbauera, Tommy'ego Dorseya i Bixa Beiderbecke. Bing Crosby rozpoczął swoją karierę z Whitemanem w 1929 roku w trio o nazwie Rhythm Boys. Zespół Whitemana kontynuował swoją działalność w latach 30., ale pod koniec dekady ich popularność zaczęła słabnąć, a na początku lat 40. Whiteman podjął pracę jako dyrektor muzyczny American Broadcasting Co., stanowisko, które zajmował aż do lat 60. W tym okresie od czasu do czasu reaktywował swój zespół, a na początku lat 60. nawet udało im się zdobyć angaż w Las Vegas, po którym Whiteman przeszedł na emeryturę.