Frank Bruno

Franklin Roy Bruno, MBE (ur. 16 listopada 1961) to brytyjski były zawodowy bokser, który rywalizował w latach 1982-1996. Miał bardzo medialną i burzliwą karierę, zarówno na ringu, jak i poza nim. Szczytem kariery bokserskiej Bruno było zdobycie tytułu mistrza świata WBC wagi ciężkiej od Olivera McCalla na zapełnionym stadionie Wembley w 1995 roku, w co było jego czwartym wyzwaniem o mistrzostwo świata. Bruno zmierzył się z wieloma czołowymi pięściarzami wagi ciężkiej w trakcie swojej kariery, w tym dwukrotnie z Mikem Tysonem w latach 1989 i 1996 oraz z Lennoxem Lewisem w 1993 roku. Był również znany ze swojej wyjątkowej siły ciosów, zdobywając 38 nokautów w 40 zwycięstwach i osiągając 95% wskaźnik nokautów do zwycięstw; ogólny procent nokautów wynosił 84,44%. Bruno był wielokrotnie sklasyfikowany wśród 10 najlepszych ciężkich na świecie według BoxRec, osiągając najwyższą pozycję w karierze na trzecim miejscu na koniec 1984 roku. Podobnie jak Henry Cooper przed nim, Bruno pozostał popularną celebrytą wśród brytyjskiego społeczeństwa po zakończeniu kariery bokserskiej, włączając w to jego dobrze udokumentowane problemy z zdrowiem psychicznym.