Wilkie Collins

Wilkie Collins urodził się pod adresem 11 New Cavendish Street, Marylebone, Londyn, jako syn znanego pejzażysty Royal Academician, Williama Collinsa oraz jego żony Harriet Geddes. Nazwany imieniem ojca, szybko stał się znany swoim drugim imieniem, które honorowało jego ojca chrzestnego, Davida Wilkie. Rodzina przeprowadziła się na ulicę Pond Street w Hampstead w 1826 roku. W 1828 roku urodził się brat Collinsa, Charles Allston Collins. Między 1829 a 1830 rokiem rodzina Collinsów przeprowadziła się dwukrotnie, najpierw na Hampstead Square, a następnie na Porchester Terrace, Bayswater. Wilkie i Charles otrzymywali podstawowe wykształcenie od matki w domu. Rodzina Collinsów była głęboko religijna, a matka Collinsa narzuciła surową obecność w kościele swoim synom, co Wilkie nie lubił. W 1835 roku Collins rozpoczął naukę w szkole akademii Maida Vale. Od 1836 do 1838 roku mieszkał z rodzicami we Włoszech i we Francji, co wywarło na niego wielkie wrażenie. Nauczył się włoskiego podczas pobytu we Włoszech i zaczął uczyć się francuskiego, w którym ostatecznie stał się biegły. Od 1838 do 1840 roku uczęszczał do prywatnej szkoły internatowej księdza Cole'a w Highbury, gdzie był prześladowany przez chłopca, który zmuszał Collinsa do opowiadania mu historii, zanim pozwolił mu pójść spać. "To ten brutalny chłopak pierwszy raz obudził we mnie, swojej biednej ofierze, moc, o której może nigdy nie miałbym pojęcia... Kiedy opuściłem szkołę, kontynuowałem opowiadanie historii dla własnej przyjemności", powiedział później Collins. W 1840 roku rodzina przeprowadziła się na adres 85 Oxford Terrace, Bayswater. Pod koniec 1840 roku opuścił szkołę i został zatrudniony jako urzędnik w firmie handlującej herbatą Antrobus & Co, której właścicielem był przyjaciel ojca Wilkiego. Praca urzędnicza nie przypadła mu do gustu, ale pozostał zatrudniony w firmie przez ponad pięć lat. Pierwsza opowiadanie Collinsa, The Last Stage Coachman, została opublikowana w magazynie Illuminated w sierpniu 1843 roku. W 1844 roku podróżował do Paryża z Charlesem Wardem. W tym samym roku napisał swoją pierwszą powieść, Iolani, or Tahiti as It Was; a Romance, która została przesłana do Chapman and Hall, ale odrzucona w 1845 roku. Powieść pozostała niepublikowana za życia autora. Collins powiedział o niej: "Moja młoda wyobraźnia biegała wśród szlachetnych dzikusów, w scenach, które skłoniły szanowanego brytyjskiego wydawcę do stwierdzenia, że niemożliwe jest umieszczenie jego imienia na stronie tytułowej takiej powieści." To podczas pisania tej powieści ojciec Collinsa pierwszy raz dowiedział się, że jego założenia, iż Wilkie będzie podążał za nim i zostanie malarzem, były błędne. William Collins zamierzał przygotować Wilkiego na duchownego i był rozczarowany brakiem zainteresowania syna. W 1846 roku zamiast tego wstąpił do Lincolns Inn, aby studiować prawo, na inicjatywę swojego ojca, który chciał, aby miał stabilny dochód. Wilkie wykazywał tylko niewielkie zainteresowanie prawem i większość czasu spędzał z przyjaciółmi i pracował nad drugą powieścią, Antonina, or the Fall of Rome. Po śmierci ojca w 1847 roku Collins wydał swoją pierwszą opublikowaną książkę, Memoirs of the Life of William Collins, Esq., R. A., która ukazała się w 1848 roku.