Ernie Ladd

Ernest Ladd, z przydomkiem "The Big Cat", był amerykańskim zawodowym graczem futbolu amerykańskiego i wrestlerem zawodowym. Wybitny sportowiec już w szkole średniej, Ladd uczęszczał na Uniwersytet Stanowy Grambling na stypendium koszykarskie, zanim w 1961 roku został wybrany w drafcie do drużyny San Diego Chargers amerykańskiej ligi futbolu (AFL). Ladd odniósł sukces w AFL jako jeden z największych graczy w historii futbolu zawodowego o wzroście 6′9″ i wadze 290 funtów. Pomógł Chargers w czterech finałach AFL w ciągu pięciu lat, zdobywając mistrzostwo z drużyną w 1963 roku. Grał także w zespołach Kansas City Chiefs i Houston Oilers. Ladd zaczął profesjonalne zapasy w czasie przerwy od sezonu AFL, a po kontuzji kolana, która zakończyła jego karierę futbolową, zajął się tym zajęciem na pełny etat w 1969 roku. Jako wrestler zawodowy Ladd stał się jednym z czołowych antagonistów w branży. Przez większość swojej kariery grał postać złoczyńcy, który zarozumiale drwił zarówno z przeciwników, jak i publiczności. Ladd rywalizował z wieloma popularnymi wrestlerami tamtego czasu, w tym z Wahoo McDaniel, André the Giantem, Bobo Brazilem, Dustym Rhodesem i Panem Wrestlingiem, zanim w 1986 roku zakończył karierę na ringu. Ladd został wprowadzony do galerii sław San Diego Chargers w 1981 roku, galerii sław Uniwersytetu Stanowego Grambling w 1989 roku oraz galerii sław WWE w 1995 roku. Laddowi zdiagnozowano raka jelita grubego zimą 2003–2004 roku i zmarł na tę chorobę 10 marca 2007 roku w wieku 68 lat.