Aileen Pringle

Ulubionym filmem Aileen Pringle był niemy film z połowy lat 20. na podstawie książki Elinor Glyn: Three Weeks (1924), rodzaj "Kochanka Lady Chatterly". W rozmowie telefonicznej z 1980 roku wspominała: "Film był w dobrym guście; niektórzy uważali, że książka była wulgarna". Anita Loos napisała w "A Girl Like I", pierwszym tomie swojej autobiografii, że komik Joe Frisco z wodewilu powiedział Glynn: "Pozwól mi to zrozumieć. Chcesz znaleźć jakąś puszczalską, która nie wygląda jak puszczalska, żeby zagrała tę angielską puszczalską w twoim filmie. Ale uwierz mi, taki rodzaj puszczalskiej nie kręci się w Hollywood". Aileen spędziła swoje lata 20. w małżeństwie z Charlesem McKenzie Pringle, synem Sira Johna Pringle'a, jamajskiego właściciela ziemskiego i członka Tajnej i Ustawodawczej Rady Jamajki. Aileen mieszkała na Jamajce, dopóki nie wyszła na scenę z George'em Arlissem. Kiedy w 1926 roku wszczęła postępowanie rozwodowe przeciwko Pringle'owi, hollywoodzcy plotkarze spekulowali, że wyjdzie za H.L. Menckena. Nie wyszła ponownie za mąż aż do 1944 roku, kiedy została żoną Jamesa M. Caina, autora "Listonosza zawsze dzwoni dwa razy". Rozpocząłem swoją rozmowę telefoniczną z Aileen w 1980 roku wspominając, że dzień wcześniej czytałem jej korespondencję z Menckenem w Nowojorskiej Bibliotece Publicznej. "Ale wszystkie listy zostały zniszczone", powiedziała. Wiedziałem, że Mencken poprosił o zwrot wszystkich swoich listów od niej wtedy, gdy zaręczył się z Sarą Haardt. Aileen była jedyną kobietą, która otrzymała takie żądanie od Menckena wtedy. "Czytałem twoje listy z końca lat 30. i 40.", powiedziałem Aileen. "W jednym z nich Mencken namawiał cię do napisania książki. Czy kiedykolwiek ją skończyłaś?" "Nie. Wolałam wyjść za mąż". W liście z 1946 roku adresowanym do Menckena napisała: "Gdybym pozostała w związku z tamtym psychopatycznym Cainem, zamiast New Looku nosiłabym kamizelkę".