José Buil

Reżyser, scenarzysta i montażysta. Opuścił karierę chirurga, aby rozpocząć karierę dziennikarstwa i komunikacji zbiorowej na UNAM. Założyciel czasopism TAPOSIN i „Tintero” oraz „Sitios”, praktykował dziennikarstwo kulturalne i krytykę filmową w „El Nacional”, „La Revista de la Universidad” i „Su otro yo”. W 1977 roku wstąpił do CCC (Centrum Szkolenia Filmowego), gdzie w tym samym roku wyreżyserował dokument „Moi bezrobotni przyjaciele” oraz filmy fabularne „Notatki do innych rzeczy” (1978) i „Endre w mieście” (1979), wszystkie krótkometrażowe filmy zrealizowane jako ćwiczenia. W 1981 roku nakręcił swój film dyplomowy, średniometrażowy „Żegnaj, żegnaj mój idol”, który służył jako próbka do „Legenda o masce” (1989), parodii przeglądającej utarte schematy kina wrestlingu, z którą zadebiutował zawodowo, otrzymując Ariel za Najlepszy Debiutancki Film w 1991 roku. Współpracował przy „Znam trzy” (1983), niezależnym średniometrażowym filmie zrealizowanym przez swoją żonę, Maryse Sistach, dla której również adaptował i montował „Kroki Anny” (1988), zadaptował „Wczoraj w nocy śniłem z tobą” (1991) na podstawie opowiadania Alfonso Reyesa „Twórcza zemsta”, a także współreżyserował z nią „Ojcowską linię” (1995), opowieść pomiędzy filmem akademickim, poezją, antropologią, autobiografią i intymnym wspomnieniem rodzinny z ocaleniem domowych filmów nakręconych przez jego dziadka w latach 1925-1940 w Papantla, Veracruz; film był częścią Oficjalnej Selekcji 52. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji; był eksponowany w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku i w europejskich muzeach Fundacji Guggenheima, zdobył Ariele za Najlepszy Oryginalny Scenariusz, Scenariusz i Film Dokumentalny, a także Nagrody Jury na festiwalach w Trieście, Bogocie, Urugwaju oraz Nagrodę za Najlepszy Montaż w Gramado, Brazylii. W 1997 roku zrealizował dla UNAM dokumentalny film „Ballada o Johnie O'Reillym” o udziale Batalionu św. Patryka w wojnie z 1847 roku przeciwko USA. Ponownie współreżyserował z Sistachem „Kometa” (1988), film osadzony w 1910 roku, inspirowany życiem pionierów meksykańskiego kina, aby opowiedzieć o kształtowaniu się filmowca. W tym samym roku otrzymał nagrodę za Najlepszy Film Latynoamerykański na Festiwalu w San Juan, Portoryko. W 2000 roku wyprodukował, zadaptował i zmontował „Perfumy fiołków” Maryse Sistach, za co otrzymał Ariele za Najlepszy Oryginalny Scenariusz. Od 1998 roku jest Aktywnym Członkiem Meksykańskiej Akademii Sztuk Filmowych i Nauk, A.C.