Ulice strachu Urban Legend

Po serii dziwnych morderstw grupa studentów na kampusie uczelni wyrusza, aby zbadać zbrodnie i ich pozorną związek ze sprawcą, kiedy dowiadują się, że morderca opiera swoje zbrodnie na miejskich legendach i podejmuje działania zmierzające do zatrzymania szaleństwa.

Urban Legend to film, który oglądałem podczas długiego weekendowego maratonu starszych filmów slashera, które wydają się być zapomniane, albo przynajmniej nie są tak nagłaśniane jak bardziej znane filmy tego gatunku (Halloween, Piątek trzynastego, Koszmar z ulicy Wiązów, Krzyk, itd.). Wśród tych mniej znanych filmów musiałbym powiedzieć, że Urban Legend zasługuje na pozycję ponad nimi, ponieważ jest bardziej rozrywkowy, przyjemny i zgrabny, niż byś się spodziewał. Koncept jest tu ważniejszy niż fabuła. Podczas gdy Scream stworzył film slashera, w którym postacie i zabójcy byli maniakami filmów horrorowych, Urban Legend robi to samo dla... no, miejskich legend. Koncept jest z natury pomysłowy, ponieważ miejskie legendy to historie i podania na dobranoc, które mają wywoływać uczucie strachu i paranoię, czy są prawdziwe. Jak uczy się nasza ostatnia dziewczyna, przekonanie ludzi, aby wierzyli w te opowieści, jest trudnym zadaniem. Główną atrakcją poza pomysłem jest obsada. Ignorując ich gwiazdorską moc z końca lat 90., obsada wciąż jest pełna pięknych ludzi, którzy świadomie podkreślają cechy, które najbardziej będą podobały się widzom. Fani Jareda Leto będą mieli przyjemność zgadywać, czy jego tajemnicza postać jest mordercą, czy tylko fałszywym tropem. Alicia Witt i Rebecca Gayheart okazują się wiarygodnymi i bliskimi przyjaciółkami, które każda przechowuje przed drugą mroczny sekret. Tymczasem Joshua Jackson pojawia się na tyle długo, by dostarczyć najlepszych śmiechów filmu, a młoda Tara Reid daje nastoletnim chłopcom skaczący dekolt podczas biegu. Wreszcie, Loretta Devine daje nam postać autorytetu, za którą na pewno warto kibicować. Film nie wstydzi się swojej samoświadomości. Wie, że jest głupi, wie, że jest bezsensowny. Wie, że ty również to wiesz, i bierze tę wiedzę i biegnie, świadomy, że możesz nadążyć. A zabójstwa są zabawne, ekscytujące i pomysłowe, co właściwie wszyscy najbardziej chcą z filmu slashera, prawda?

Jedna z wielu nudnych slasherów, które wyrastały pod koniec lat 90. dzięki ogromnemu sukcesowi filmu 'Krzyk'. Dobra obsada całkowicie zmarnowana sztucznym dialogiem i bezsensowną historią, półśrodkowym motywem i łagodnymi zabójstwami, które nie były w żaden sposób zapadające w pamięć.