Czas patriotów Patriot Games

Dobrzy chłopcy są naprawdę dobrzy, a źli chłopcy są naprawdę źli. Patriot Games to więcej niż przyzwoity thriller, być może trochę przestarzały przy dzisiejszym spojrzeniu, ale wciąż bardzo skuteczny pojedynek dobra ze złem. Materiał źródłowy jest tak gęsty i złożony, że zawsze było trudno skondensować go do 2-godzinnego filmu, ale uważam, że twórcy potrafili uczynić postacie interesujące i godne obejrzenia. Gra aktorska jest więcej niż wystarczająca, Harrison Ford jest świetny w roli Jacka Ryana, potrafi go ukazać jako wrażliwego męża i ojca, który potrafi stanąć na wysokości zadania, gdy sytuacja się komplikuje, a Anne Archer występuje wystarczająco solidnie jako żona i matka uwikłana w sieć złośliwości. Złoczyńcami są przywódcy mrokliwy Sean Bean, który jest trochę niedopracowany, podczas gdy Richard Harris jest niestety niedostatecznie wykorzystany. Jednak sceny akcji robią wrażenie i na szczęście dostajemy porywający finał, który umacnia umowę o rozrywce spędzonej z filmem. Jest to do pewnego stopnia schematyczne, ale to w porządku, jeśli wspólne wysiłki wszystkich zaangażowanych są na właściwym poziomie, a na szczęście tutaj są. 7/10

Jasne, Alec Baldwin był zbyt wyczerpany po swojej podwodnej przygodzie w 1990 roku, więc Harrison Ford przejął rolę „Jacka Ryana” - teraz byłego operatywnego CIA, który jest na wakacjach z rodziną w Wielkiej Brytanii. Ledwo skończyły się napisy, gdy zostaje wplątany w próbę IRA porwania „Lorda Holmesa” (James Fox), dalekiego kuzyna królowej matki. Interweniując, zabija jednego z napastników, który okazuje się młodszym bratem pozostałego napastnika „Seana” (dla pana Beana trzymali to proste). Oczywiście ucieka z policyjnego aresztu za pomocą łodzi niedaleko Tower Bridge, a następną rzeczą, „Ryan” i jego rodzina stają się nowymi celami tej mściwej komórki terrorystycznej. Co teraz następuje, to naprawdę suchy thriller, który ciągnie się bez żadnych wyróżniających cech. Ironią jest, że człowiek IRA jest grany przez Anglika, ale ani Richard Harris, ani Samuel L. Jackson nie robią dużego wrażenia na tym politycznie prostym pojeździe zemsty dla gwiazdy, która jest daleka od swojego najlepszego. Niebezpieczne sytuacje raczej gwałtownie przechodzą z deski na deskę, ale nigdy z dużym zagrożeniem - przed zakończeniem na morzu, które przynajmniej dało fajerwerkom coś do roboty. To nie jest najlepsza książka Toma Clancy'ego i naprawdę tylko przeciętnie sprawdza się na ekranie.