Thunderbolts* Thunderbolts*

Thunderbolts* to dziwny film superbohaterów z kilku powodów. Dynamika antybohaterów już nadaje filmowi dysfunkcyjne piękno Guardians of the Galaxy/Suicide Squad, gdzie grupa wyrzutków znajduje schronienie i pojednanie, działając jako zespół. Scenariusz filmu jest interesujący, ponieważ Thunderbolts* nie prezentuje tradycyjnego rozwoju postaci. Te postacie współdzielą stratę. Bob potrafi wejść do umysłów ludzi wolą, finał Thunderbolts* ma element Inceptionu, ale bardziej jest to walka z wewnętrznymi demonami niż masowym CGI pojedynkiem. Zjednoczenie tych postaci wciąż opiera się na traumie i stracie. Yelena szuka czegoś, co wypełni pustkę w niej. Ghost już nie ma problemów z kontrolą swoich mocy ani swojego stanu molekularnego, ale boryka się z odnalezieniem celu w tym filmie. U.S. Agent udaje, że ma wszystko dla siebie, ale faktycznie stracił wszystko po wydarzeniach Falcon and the Winter Soldier. Valentina Allegra de Fontaine jest na skraju utraty wszystkiego, co starała się zbudować. Bob zawsze był sam. Nigdy nie miał przyjaciół, a pustka, którą pozostawił w nim, jest dosłownie urządzeniem fabularnym później w filmie.

Thunderbolts naprawdę mnie zaskoczyli. Wchodziłem spodziewając się zabawnej drużyny Marvela, ale dostałem coś jeszcze lepszego: świeży fabuła, fantastyczny humor i dobrze wykreowane postacie, które wyróżniają się w MCU.

Thunderbolts to wyjątkowy film superbohaterów dokładnie dlatego, że skupia się na głębokim zbadaniu ludzkiej kruchości. Priorytet wewnętrznych zmagań jego złamanych protagonistów ponad czystym spektaklem audiowizualnym pokazuje rzadką dojrzałość w franczyzie często krytykowanej za poświęcanie treści na rzecz ogólnej skali. Ten odważny podejście pozwala obsadzie zabłysnąć - zwłaszcza Florence Pugh, która mocno ugruntowała swoje miejsce jako jeden z głównych filarów MCU. Poprzez eksplorację tematów takich jak depresja, żałoba, porzucenie i ponowne nawiązanie z uczciwością i troską Jake Schreier przekształca blockbuster w wzruszającą medytację o wspólnym celu i o tym, co oznacza żyć z otwartymi ranami. W krajobrazie zalewanym powtarzanymi schematami Marvel dostarczył coś odważnie ludzkiego - sprawiając, że ten kawałek kończący Fazę Pięć nie tylko stał się jednym z największych zaskoczeń roku, ale również jednym z najbardziej emocjonalnie rezonujących wpisów w całym kinowym uniwersum.

Nie byłem naprawdę zainteresowany oglądaniem tego filmu, ale byłem zainteresowany zabraniem mojej żony do kina na wieczorne randkę, więc to zrobiliśmy i... nic w filmie nas naprawdę nie zainteresowało. Dzieje się wiele rzeczy, które wymaga fabuła. W filmie jest wiele wygód, które są ładnie rozproszone po całym filmie i bohaterowie mogą z nich skorzystać, ponieważ jest to konieczne dla fabuły.

Superbohaterowie mają być specjalni, utalentowani jednostki, więc logicznie wynika z tego, że filmy o nich powinny być równie specjalne. Jednak, jak stało się zbyt oczywiste w ostatnich latach, ta jakość stopniowo eroduje w tych filmach z powodu przesycenia na rynku filmowym, co naturalnie nasuwa pytanie, jak specjalni (tj. jak inni lub wybitni) mogą naprawdę być, gdy jest ich tak wielu? Niestety, to kluczowy problem tego najnowszego wydania w Marvel Universe. Nawet jeśli film służy jako wprowadzenie do nowej grupy superbohaterów Marvela, obraz nie jest szczególnie rewolucyjny, biorąc pod uwagę wiele podobnych ofert, które go poprzedziły w tym gatunku. Pomimo kilku drobnych modyfikacji w tym filmie do w przeciwnym razie formułowego i oklepanego narracji, w wielu aspektach historia obrazu wydaje się, że została sklejona z elementów z innych przygód superbohaterów. Na przykład, banda bohaterów składa się głównie z kolekcji odważnych wyrzutków przypominających wydania z serii "Suicide Squad". Są też kujony pomocnicy, którzy wydają się być wybrani z obrazów z filmów "Deadpool". A głównym wyzwaniem, któremu muszą stawić czoła te postacie, jest groźba wątpliwej zbrojnej technologii, którą posługuje się żądny władzy lider, scenariusz, który leży u podstaw filmów takich jak "X-men: Days of Future Past" (2014) i "Logan" (2017). Ten mozaik elementów sprawia, że fabuła często wydaje się wymuszona i nieco rozproszona, ale też ostatecznie przewidywalna. Kilka odchyleń od sprawdzonego i prawdziwego, chociaż skromnie interesujących, wydaje się, że zostały dodane, aby uciszyć krytyków jako rzekomy dowód na wysiłki produkcji włączenia świeżego nowego materiału. Na korzyść, "Thunderbolts" prezentuje kilka naprawdę zabawnych ujęć komediowych i godne pochwały występy Florence Pugh, Sebastiana Stana i Julii Louis-Dreyfus, chociaż sekwencje akcji wydają się nieco mdłe, a nieimponujące efekty CGI mogłyby wymagać poprawy. Reżyser Jake Schreier radzi sobie z tym, do czego ten film w zasadzie został zaprojektowany - dać zagorzałym fanom Marvela kolejną dawkę tego, czego naprawdę pragną. I to jest w porządku, o ile to wystarcza. Ale, jeśli chodzi o jego wkład w annały filmu, to jest to daleko od pamiętnej sztuki filmowej, zwłaszcza pod względem oryginalności. W końcu, foremki powinny służyć do wyrabiania wypieków, a nie filmów.

Właśnie obejrzałem Thunderbolts i szczerze mówiąc... w ogóle się tego nie spodziewałem. Wszedłem z dość niskimi oczekiwaniami - myślałem, że to będzie tylko kolejny film Marvela, ale naprawdę mnie zaskoczył. Postacie miały solidną chemię, akcja była świetna, a było kilka emocjonalnych momentów, które mnie zaskoczyły (w pozytywny sposób). Zdecydowanie nie jest to typowy zespół superbohaterów; trochę bardziej surowy i bardziej uziemiony.

Niesamowity film

Film Thunderbolt naprawdę zaimponował mi swoim potężnym rozwojem postaci oraz oszałamiającą kinematografią. Każda postać została starannie przedstawiona i wykreowana z głębią, co sprawiło, że ich podróże były angażujące i znaczące. Fabuła utrzymywała stałe tempo, pozwalając widzom utożsamić się z emocjami i motywacjami obsady. Jednym z największych punktów filmu była kinematografia - była absolutnie najwyższej jakości. Wizualne ujęcia pięknie oddawały każdy moment, zwiększając ogólny wpływ historii. Bez względu na to, czy była to napięta sekwencja akcji czy cicha scena emocjonalna, praca kamery podnosiła doświadczenie. Ogólnie rzecz biorąc, Thunderbolt to dobrze wykonany film, który wyróżnia się silną narracją, łukami postaci i wizualnym urokiem. Zdecydowanie warto obejrzeć!

Zdjęcie kapelusza dla Florence Pugh za wstrzyknięcie trochę charyzmy do tego filmu, ale w przeciwnym razie stwierdziłem, że jest bardzo podobny do najnowszej fali „uratuj planetę” przygód Marvela, która podąża przewidywalnym wzorcem ucieczki z pieca do ognia kilka razy, zanim kończy się dumne oświadczenie, że narodziła się nowa franczyza. Okazuje się, że „Yelena” (Pugh) pracuje od lat jako zabójca dla „Val” (Julia-Louise Dreyfus), której dyrektor CIA wydaje się prowadzić niekontrolowane projekty na całym świecie, próbując narzucić swoją własną markę nowego porządku światowego. Teraz jednak amerykański kongres oddycha jej na kark - więc nadszedł czas, aby pozbyć się wszystkich luzów. Oczywiście, to się nie udaje i zamiast pozbyć się kompromitujących dowodów, po prostu łączy ona nieprawdopodobny zespół byłych pracowników agencji, którzy chcą zemsty. W międzyczasie były „Zimowy Żołnierz” został wybrany do Izby i teraz jest zdeterminowany, aby współpracować z tymi, którzy odwołują „Val”, aby przyprowadzić ją do odpowiedzialności. Wygląda na to, że „Buckie” (Sebastian Stan) może dołączyć do tej niezrównanej grupy, gdy okazuje się, że jeden z ich członków, skromny i ubrany w piżamę „Bob” (Lewis Pullman), może mieć więcej wspólnego z „Brightburn” niż z „Supermanem”. Co teraz następuje, to standardowe ćwiczenie budowania zespołu, gdy uczą się nawzajem ufać, ujawniają tajemnice ze swojej typowo problematycznej przeszłości i oczywiście kopią nieco tyłki. David Harbour entuzjastycznie oddaje się swojej postaci „Czerwony Stróż”, podobnie jak nieco groźna Pugh, ale inni w grupie są od razu zapomniani i chociaż na pierwszy rzut oka jest ciemniejszy niż wielu z jego współczesnych, wciąż boryka się z wiecznym problemem, który dotyka całego MCU: przygotowują tych łotrów z ogromną siłą psychiczną i fizyczną, a mimo to zawsze wiesz, że na końcu będą słoneczne równiny. Wytrzymaj do samego końca napisów końcowych, bo może to być najbardziej wzruszająca część tego filmu. W końcu chodzi o to, kto sprzedaje markę.

Tylko kolejny przeciętny film.

Jeśli nie jesteś pewien, czy to kolejna klapa Marvela, mogę ci powiedzieć, że nie jest. Wszystko jest fantastyczne, od akcji po przekaz dotyczący zdrowia psychicznego. Rozłożę to na czynniki pierwsze...

'Thunderbolts' - dobry 36. film MCU. Oczekiwałem trochę więcej humoru, ale to zdecydowanie nadal film, który uważam za przyjemny. Głównym powodem jest obsada, która radzi sobie z dostarczeniem zadowalającego występu.