Iniemamocni The Incredibles

Nie lubię tego tak bardzo jak większość osób, ale 'Niesamowici' zdecydowanie są fajnym filmem do oglądania. Podoba mi się jak film się zaczyna, przedstawia postacie i opowiada trochę historii. Jednak gdy film staje się poważniejszy, trochę traci swój urok dla mnie. Animacja jest bardzo ładna, nawet jeśli ludzie wyglądają trochę dziwnie, zwłaszcza z ich wyrazami. Kolejną rzeczą, którą nie lubię, jest zły charakter, Syndrom. Wydaje mi się, że jest trochę łagodny, nigdy nie czułem od niego strachu i niepokoju. O wiele bardziej diabelski, podstępny zły chłopak byłby o wiele lepszy. Nawet nie zdawałem sobie sprawy, że to Jason Lee mu podkłada głos, dziwnie mi to nie brzmi jak Lee. Mówiąc o źle rozpoznanym obsadzeniu głosów, czy tylko ja myślałem, że Elastigirl podkłada głos Jodie Foster? Violet brzmi też trochę jak Aubrey Plaza. Chyba muszę przetestować moje uszy... Gdzie indziej, fajnie jest usłyszeć (poprawnie, tym razem) Samuela L. Jacksona jako Frozone. Nie zrozumcie mnie źle, ten film zdecydowanie jest wart obejrzenia w 100%. Po prostu chciałbym większe zagrożenie dla bohaterów. Na koniec, sceny końcowe, choć zabawne, wydają się jak zbiór żartów z napisów końcowych złożonych w jedno. To mała skarga, ale.

Trochę je oglądałem w złej kolejności. Naprawdę nie byłem świadomy istnienia Niesamowitych, dopóki moja narzeczona nie chciała wypożyczyć sequela...a potem wróciłem i obejrzałem pierwszą część. Muszę powiedzieć, że bardziej podobał mi się drugi, ale tylko dlatego, że wyglądał jak dzieło pop artu z okresu, a w pierwszym naprawdę nie dostawałeś tego uczucia. Było oczywiste, że osadzony jest na początku lat 60., ale nie otrzymałeś takiego estetycznego wrażenia tak jak w kontynuacji, a to było największe wciągnięcie, jakie miałem do niego. Mówiąc to, nie było to złe. Socjopolitycznie spodobała mi się linia o tym, że kiedy każdy ma super moce, nikt ich nie ma. Głośno zarejestrowało to dla kogoś pracującego w historii. Dlatego fabuła, na tej podstawie, była przekonująca. I jestem pewien, że gdybym je oglądał w odpowiedniej kolejności, podobałyby mi się równie bardzo. W przypadku sequela, głównym magnesem, który mnie wciągnął, była wizualna strona filmu. Tutaj były jakieś quasi-rodzinne zmagania, które znowu wydawały się być lepiej podkreślone w drugim filmie. Mimo to, wystarczająco tam było równowagi między pracą a życiem, które cię wciągnęło, a absurdalność tego, że praca polegała na byciu bohaterem, była rozrywkowa. Tak samo powód, dla którego musieli przejść pod ziemią, co znowu zostało zrobione trochę lepiej niż gdy to próbowało MCU...ale nadal niewystarczająco rozwinięte, aby było tak interesujące, jak mogło być. W każdym razie, to nadal zabawny kreskówka. I można zobaczyć, jak twórcy wzięli to, co działało w pierwszym filmie i rozwijali te koncepcje, aż wybuchnęły.

Ma to taki uczucie jakby "Batman" spotkał się z "Człowiekiem z U.N.C.L.E." gdy rodzina "Parr" stara się kontynuować swoje życie po tym, jak ich odważne i bohaterskie życie superbohaterów zostało zniszczone przez kilka głupich procesów sądowych i zimne nogi rządu. Rzecz w tym, że nie ma czegoś takiego jak zasłużona emerytura i zaledwie kilkanaście lat po tym, jak zostali skazani na zapomnienie, tata "Bob" zostaje wezwany na tajny szczyt, gdzie szybko odkrywa, że będzie musiał wykorzystać całą swoją - i swojej rodziny - znaczną moc, aby powstrzymać świat przed nieuchronnym zniszczeniem. Nie, fabuła jest daleka od oryginalnej - lub niewiarygodnej - ale scenariusz i charakteryzacje są tutaj naprawdę w zgodzie, gdy kreatywnie animowane przygody się zacieśniają. Jest tu zabawa w dialogach zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, i chociaż może trochę za długi, to żywa opowieść o szpiegostwie i nauce z dostatkiem gadżetów, wynalazków, rodzinnych sporów i nawet nieprzeniknionego, opancerzonego, stalowego łotrzyka. Tempo staje się gorące i przyjemne, a akcja buduje się miło przed zakończeniem, które nie jest najlepsze - po prostu krzyczy do nas o kontynuację. Warto obejrzeć to na dużym ekranie, ma też pewną angażującą, szpiegowską nostalgiczność dla tych z nas powyżej czterdziestki.