Nimona Nimona

Cóż, to jest trochę inne. Rycerze sci-fi? Tak, mogę się w to zagłębić. Jest tu dużo zabawy, ale też wiele znaczenia i mrocznych emocji. Mam jednak małe zastrzeżenie co do tego, że dwóch naszych głównych graczy jest homoseksualnych. Nie, nie mam problemu z orientacją seksualną nikogo, po prostu wydaje się, że każdy film w dzisiejszych czasach musi zawierać parę homoseksualną czy lesbijkę. To jakby istniało jakieś hollywoodzkie zarządzenie, które tego wymaga. Nawet jeśli to absolutnie nic nie dodaje do opowiadanej historii. Świetne do obejrzenia. Bądź przygotowany na płacz.

Nimona może być najbardziej radosnym filmem, jaki widziałem od bardzo dawna. Anime czy nie, to po prostu czysta, nieskażona zabawa!

Królowa zerwała z tradycją i podniosła zwykłego człowieka - "Boldheart" na rycerza. Miejmy nadzieję, że to zapewni dumne i pozytywne przyszłość dla swojego kraju, ale, jak można się było spodziewać, ma swoich przeciwników i gdy brutalnie zostaje zabita podczas ceremonii nobilitacji, królestwo zwraca się przeciwko swojemu byłemu bohaterowi. Nawet jego chłopak, wspólny rycerz "Goldenloin" wydaje się być przeciwko niemu, dlatego musi uciec w ciemność. To tutaj jest poszukiwany eponimiczny nastolatek, który postanawia pomóc mu udowodnić swoją niewinność. Korzystając ze swoich niesamowitych zdolności do przemiany i odwagi obojga, szybko odkrywają, że istniała konspiracja mająca na celu go oskarżyć, a ta sięga aż do samego szczytu! Czy może pokrzyżować ambicje spiskujących i przywrócić trochę swojej miłości? To solidna opowieść przygodowa, pełna wydarzeń - mnóstwo kolorowej i dynamicznej akcji, która z pewnością przypadłaby do gustu Tony'emu Curtisowi! Gejowskie podteksty pozostają na tym - to w zasadzie animacja akcji, wypełniona dość zabawnymi jednoznacznikami od "Nimona" i wieloma rozrywkowymi, kompaktowymi scenami walki i przemienionymi stworzeniami. Nie sądzę, że jest zbyt dużego zagrożenia związane z fabułą, ale i tak było to przyjemne do oglądania podczas jego ograniczonej projekcji na dużym ekranie. Rozrywkowa zabawa w stylu arthuriańskim!

Rozumiem, dlaczego ta recenzja nie otrzymała wsparcia głównych producentów. Może istnieć miejsce dla oryginalnego bohatera w czasach średniowiecza, który pokonuje potwory i jest żeński, ponieważ z jakiegoś powodu mężczyźni, którzy zazwyczaj robili takie rzeczy, byli albo niedostępni, albo niezdolni; i może istnieć miejsce dla kilku głównych męskich postaci wojowników, które są do siebie przyciągane zamiast płci przeciwnej, pomimo że jest to mało prawdopodobne wśród wojowników; i może istnieć miejsce dla królowej będącej czarną, bo być może w pewnym momencie w dziedzicznym szeregu przeważnie białego społeczeństwa jedna z królewskich osób z rodu do tronu poślubiła osobę czarną, a następnie ich dziecko poślubiło osobę czarną, i tak to trwało dalej. I może być miejsce dla tego wszystkiego na pierwszym planie w pierwszych dziesięciu minutach historii. Ale ponieważ jedno z nich samo w sobie byłoby bardzo mało prawdopodobne, a wszystkie trzy razem byłyby praktycznie niemożliwe, dla znacznej części społeczeństwa wydaje się, że pisarz lub grupa pisarzy chce coś udowodnić, a zwłaszcza po tak wielu próbach tej ideologii ze strony Disney/Pixar i innych (które w większości były rozczarowaniami kasowymi dla studiów), nie dziwi, że duże studia się od tego odsunęły.