Człowiek Ciemności Darkman

Wejdź do Darkmana. Próba Sama Raimi'ego dla franczyzy Spider-Mana to cała masa zabawy. Liam Neeson gra Dr. Peytana Westlakea, super naukowca, który po poważnym starciu z nikczemnym Robertem G. Durantem przemienia się w Darkmana, super-antybohatera, który stara się pozbyć L.A. jego mafiosów. To film komiksowy, który nie jest oparty na komiksach, Raimi wymyśla własnego udręczonego protagonistę, jednocześnie hołdując podobnym istotom z przeszłości. Cała głupota takiego widowiska jest tu oczywiście obecna, przesadne przemoc i kolorowe postacie są częste, ale w zemście jest dużo myśli, podczas gdy sekwencje akcji są często doskonałe. Tempo praktycznie nie opada, gdy stworzenia Raimiego poruszają się po Los Angeles, które jest równie zniszczone lub zamożne, a w Neesonie historia ma głównego aktora z pewnością siebie, patosem i siłą emocjonalną w nadmiarze. 7/10

Ostatnio obejrzałem Darkmana i jest w tym filmie wiele rzeczy, które mi się podobają. W porównaniu z dzisiejszą nadmierną ilością superbohaterów, Darkman trzyma się podstaw i opowiada niesamowicie emocjonalną i wciągającą historię, która jest prawdziwa. Brak nadmiernego użycia CGI, brak fabuł wymuszanych przez producentów studia, brak postaci używanych tylko jako narzędzie, brak montaży jaskrawych Easter Eggs i brak agendy politycznej na horyzoncie. Komedia jest używana odpowiednio i nie jest stosowana w celu osłabienia tonu konkretnych scen i postaci.

To jest interesujące... to jest jeden z tych klejnotów B-Movie, które są pełne profesjonalnych talentów zanim jeszcze stali się profesjonalnymi talentami. I to dotyczy nawet Cohena, który dokonał nieuznanej korekty scenariusza. Warto obejrzeć, nawet jeśli należysz do tych, którzy nienawidzą B-filmów... niesłusznie nienawidzą. To film komiksowy, jest przesadny, jest kiczowaty, zawiera poważną akcję w krótkiej fabule, która nadal potrafi być porywająca. MCU mogłoby wziąć lekcje z tworzenia historii z tego.

Ten film widziałem kilka razy w ciągu lat i chociaż niektóre sceny były naprawdę tandetne ze względu na efekty wizualne tamtej epoki, to nadal jest dość rozrywkowy i solidne występy Neesona i McDormand nawet pomimo niektórych zbyt dramatycznych dialogów zwłaszcza od Neesona. Dobry sposób na spędzenie 90 minut.