Champions Champions

Czy widzieliście film "The Shiny Shrimps" (2019)? To bardzo przypomniało mi tę komedię, kiedy Woody Harrelson wciela się w zhańbionego trenera koszykówki "Marcusa". Po jednej potyczce za dużo na boisku jest skazany przez sędziego na pracę społeczną polegającą na trenowaniu grupy młodych dzieci z trudnościami w uczeniu się. Już na samym początku nienawidzi tej myśli. Mają bardzo małe umiejętności drużynowe, koordynację rąk i oczu, a jedyny kompetentny odmawia cokolwiek wspólnego z nim. Na szczęście "Johnny" (Kevin Iannucci) ma starszą siostrę "Alex" (Kaitlin Olson), która potrafi namówić trenera do większego zaangażowania i skupienia się bardziej na drużynie - i, cóż, resztę łatwo można sobie wyobrazić. To jest jeden z tych filmów potwierdzających życie, który jest dobrze napisany z wieloma postaciami i suchym - często dość czarnym - humorem. Sprawa ma swoją nieuchronność, ale jak i "Krewetki" chodzi o włączenie. Chodzi o to, aby każdy miał szansę wziąć udział, cieszyć się, kwitnąć - praca zespołowa, rodzina (klops - ohyda!) i prawdziwe poczucie celebracji stopniowo i skutecznie się pojawiają. To nie jest film, którego długo będziecie pamiętali, jest całkowicie schematyczny - ale Harrelson i Iannucci są w dobrej formie i ja to lubiłem.

Champions to jeden z tych feel-good filmów sportowych zaprojektowanych, aby widzowie opuścili kin z uśmiechem na twarzy. Piękny, rozgrzewający serce przykład tego, jak formularzowe opowieści mogą być rzeczywiście podniesione przez zaangażowanych twórców i aktorów. Bobby Farrelly skupia się na inkluzywnym obsadzie, pozwalając każdemu momentowi zabłysnąć, wykorzystując niekończące się charyzmatyczne emanacje od Woody'ego Harrelsona i Kaitlin Olsona, aby pomóc w najbardziej złożonych dialogach. Istotny, pouczający, informacyjny film o osobach z niepełnosprawnościami intelektualnymi, który każdy powinien poświęcić trochę czasu na obejrzenie.

To musi być jeden z niewielu filmów, których nienawidzę z pasją. Sam nie jestem fizycznie niepełnosprawny, więc nie czuję się bezpośrednio urażony tym filmem przedsiarczny i absolutnie kryminalny humorem. Co sekundę masz wrażenie, że _Harrelson_ uprawia sex. Pierwsza scena zaczyna się sugerując, że dwie postacie na ekranie 'to zrobiły.' Film próbuje sprawić, aby jego 'gorące momenty' były romantyczne, ale to po prostu sprawia, że czujesz się nieswojo. _Harrelson_ i wielu innych postaci drwią z niepełnosprawnych ludzi. Przesłanie _Champions_ to próbować bez względu na twoją niepełnosprawność, ale przez cały czas drwią z każdego, kto nie jest 'normalny.' (0/10 Nie oglądaj.)