Dobry film, może obejrzę jeszcze raz i mogę polecić, jeśli widziałeś jakąkolwiek inną wersję lub szukasz analizy scenariusza. Przez większość filmu byłem trochę w trybie nostalgii, przypominając…
Dobry film, może obejrzę jeszcze raz i mogę polecić, jeśli widziałeś jakąkolwiek inną wersję lub szukasz analizy scenariusza. Przez większość filmu byłem trochę w trybie nostalgii, przypominając sobie rzeczy, które widziałem / czułem jako dziecko, po prostu ciesząc się doświadczeniem podróży w czasie. Dopiero niemal w ostatniej scenie przypomniało mi się, jak dobre jest pisanie w tym filmie. Dopiero wtedy zdałem sobie sprawę z jakości pisania, miałem wrażenie, że oglądam bajkę z naukami moralnymi. Aż do tego momentu przygotowywałem się mentalnie, jak ta animacja z 1967 roku jest doskonałą metaforą dla dziecka z 2020 roku wchodzącego do prawdziwego świata: nigdy nie mówi mu się nie, nawet w obliczu wielkiej, potencjalnie śmiertelnej straty, ponieważ nawet w obliczu niebezpieczeństwa nauczono ich, że zasługują, nawet w logice, że nie może to być prawdą po obu stronach, chociaż obie wierzą w to. Hmm, to brzmi jak wojna religijna. Odbiegając od pisania: Mowgli uosabia naiwność, narcyzm, roszczeniowość, jakkolwiek chciałbyś to nazwać, ponieważ jest ofiarą / wychowankiem skrajnych szans współczucia: po prostu ma szczęście przeżyć, gdziekolwiek idzie. Podczas gdy Tarzan ma więcej sensu, jest to rozwój postaci dla serii sytuacji (każda z nich potencjalna bajka) z główną postacią przeskakującą od Bagera do Mowgliego do Baloo, z każdym uczącym się lekcji, gdy przygoda trwa. Z reprezentacją dżungli i przeciwności, którym Mowgli stawia czoła, Mowgli powoli uczy się tego, czego wiedzą zarówno Bagera, jak i Baloo: większość ludzi interesuje się tylko swoimi interesami, ale czasami ci, którzy mają wystarczająco, mogą być w stanie pomóc innym. Ksenofobia (rasizm), którą Szereg Khan ma dla Mowgliego jako człowieka, wystarcza, aby te drapieżniki zrezygnowały z jego towarzystwa, aby pomóc mu wsiąść do wioski ludzkiej. Naprawdę dziwną lekcją jest to, że Mowgli przyjmuje egoistyczne zainteresowania potrzebne w dżungli, pomimo dialogu przeciwnego.