Zmierzch wojowników: Miasto za murami 九龍城寨之圍城

Do Hongkongu nie dotarłem aż do 1994 roku, więc ta słynna opanowana przez mury dzielnica Kowloon już nie istniała, ale jej legenda jeszcze żyła. Był to duży blok nieruchomości, w nieruchomościach - masa alejek, korytarzy i tuneli, w których prawo było egzekwowane zupełnie inaczej niż na zewnątrz. Ta historia zaczyna się od bitwy, w której kontrolę przejmuje 'Cyclone' (Louis Koo) od 'Jima'. Obecnie istnieje pewnego rodzaju rozejm między szefami i światem zewnętrznym, ale to ma być zakłócone przez przybycie 'Loka' (Raymond Lam). Pracuje ciężko, by zdobyć oficjalną kartę tożsamości, ale zostaje oszukany przez 'Wielkiego Pana' (Sammo Hung) i ucieka z torbą jego kokainy do opanowanej przez mury dzielnicy. Tam spotyka się z jej władcą i jego pomocnikiem 'Shinem' (Terrence Lau) i jego gotowość do pracy oraz wytrwałość zyskują mu względy szefa. Na zewnątrz 'Cyclone' ma relacje biznesowe z 'Chauem' (Richie Jen), który ma już tylko jeden cel w życiu. Zemścić się za morderstwo swojej rodziny dokonane przez już zmarłego 'Jima'. Jego zemsta skierowana jest na syna tego człowieka - ale nikt nie wie, co się z nim stało. Szybko można dojść do wniosku, że chodzi o 'Loka'. Lojalności są teraz testowane, przyjaźnie kwestionowane i kuta, podczas gdy kruchy pokój wkrótce się rozpada. Z wyznaczonymi liniami frontu i jasno określonymi ambicjami jest to wojna otwarta, a akcja się zaostrza. Ten film o sztukach walki to ciągłe widowisko z mnóstwem zwinnego i gibkiego starcia; akrobatyka i ciała muszą być zrobione z powłoką wolframu. Ma odrobinę mistycyzmu i ukazuje ludzką naturę, czy to łaskawą czy nie, dość zabawnie i nie tylko poprzez samo siebie, ale przynajmniej próbuje tworzyć i rozwijać postacie. Rozwiązanie trwa trochę czasu i staje się trochę powtarzalne, ale jako szybko rozgrywający się dramat naprawdę szybko mija dwie godziny. Honor wśród złodziei - ale zawsze śpij z plecami do ściany.

Pamiętam latanie nad fortyfikowanym miastem Kowloon, gdy pierwszy raz odwiedziłem Hongkong w 1987 roku. Wyraźnie pamiętam nudne ciasne przestrzenie i pranie falujące jak wielobarwne flagi, zwisające z brudnych okien. Do tego czasu nie miałem pojęcia, że ludzie mogli i żyli w taki sposób.

Chcę dać temu filmowi wyższą ocenę za aspekt historyczny, ale superzłoczyńca jest tak absurdalny, że psuje kulminację. Od chwili, gdy ujawnia się jego nadprzyrodzona moc, zaczyna się schodzić na psy, ponieważ staje się bardzo oczywiste, że aby zakończyć tę historię, będą musieli wymyślić zupełnie absurdalne rozwiązanie absurdalnego problemu, i dokładnie to zrobili. W większości się tym cieszyłem, ale mam wrażenie, że właśnie zmarnowałem dwie godziny, bo kulminacja była słaba. W przeciwieństwie do jednej z innych recenzji, powiem, że fabuła wcale nie jest skomplikowana i z pewnością nie tak skomplikowana, że anglojęzyczny widz nie mógłby jej zrozumieć. To nic, czego wcześniej nie widzieliśmy w azjatyckim thrillerze kryminalnym. Jedynym fragmentem, który może cię zaskoczyć, jeśli nie znasz historii, jest to, że Ogród Miejski był w rzeczywistości miejscem, które istniało aż do 1994 roku i wyglądało bardzo podobnie do tego, co widzimy na ekranie. Czytałem, że ten film oparty jest na komiksie? To wyjaśnia absurdalnego superzłoczyńcę. POKAŻMY SIĘ POLITYCZNIE! Pokazuje, jak absurdalne i niestabilne są kulturowe wojny polityczne ludzi, gdy patrzysz na samorządne gminy i nawet nie możesz ich nazwać komunizmem, ani wskazać na obudzoną brygadę, która pobiła mężczyznę za zabicie kobiety. Wydaje się, że jest to tylko „komentarz społeczny”, gdy nie mówimy o amerykańskim niewolnictwie i feminizmie, chociaż wszystkie kobiety, które widzimy w tym filmie, mają pracę. Ogród Miejski został zburzony, aby zbudować park. Jeden artykuł mówi: „Dziesiątki tysięcy mieszkańców i pracowników w Ogródku Miejskim zostało przeniesionych i zwolnionych, niektórzy z odpowiednią rekompensatą na rozpoczęcie nowego życia, ale większość bez.” podczas gdy inny artykuł mówi: „Całkowity pakiet rekompensat dla mieszkańców i przedsiębiorców wyniósł 2,76 miliarda dolarów. Średnia rekompensata dla mieszkańców wynosiła około 380 000 dolarów za ich poszczególne mieszkania. Negocjacje trwały kilka lat i do listopada 1991 roku warunki nie zaakceptowały tylko 457 gospodarstw domowych. Do tego czasu większość z 33 000 mieszkańców się przeprowadziła. Niektórzy jednak wytrwali do końca i 2 lipca 1992 r. do miasta wkroczyła policja antyrozruchowa i wypędziła ostatnich pozostałych mieszkańców. [...] 23 marca 1993 roku kula niszczyciela uderzyła w bok ośmiopiętrowego wieżowca na obrzeżach Ogródka Miejskiego. [...] Moment ten został przyjęty brawami zaproszonych gości i dostojników. Był również przyjęty z okrzykami gniewu byłych mieszkańców, którzy zebrali się na jedną ostatnią, daremną demonstrację.” Większość artykułów, które czytasz, są ocenzurowane i romatyzowane, chociaż każdy potrafi określić Ogródek Miejski jako bezprawne legowisko przestępców, przed którym obcokrajowcy bali się. „Gdyby obcokrajowcy bali się więcej miejsc..."