Barbarzyńcy Barbarian

Barbarian to taki przekręcony i niesamowicie unikalny film. Kiedy szedłem do tego filmu, myślałem, że mam dość dobry obraz tego, jak to będzie przebiegać i byłem gotowy na zabawny tandetny film grozy, który podąża dosyć generyczny wzorzec, ale myliłem się. Prawie cały zwiastun był tylko pierwszym aktem, i naprawdę zaskoczył mnie, gdzie ten film zmierza. Ten poczucie niepewności naprawdę dodawało do gęstego napięcia, które ten film przyniósł przez cały czas trwania. Pojawia się paranoja zarówno u publiczności, jak i u głównej postaci. Nigdy nie wiesz, komu ufać, nawet jeśli dają ci wszystkie wskazówki, że są godni zaufania. W dzisiejszym kinie grozy rzadko widzimy film tak bardzo polegający na budowaniu napięcia, zamiast samej serii skoków. Nie mówiąc, że ten film nie ma żadnych skoków, ale są tam po to, aby wzmocnić i przynieść szczyt długim scenom napięcia i grozy. Ogólnie rzecz biorąc, aktorstwo było genialne. Georgina Campbell była fantastyczna. Bill Skarsgård był czasami trochę niezręczny, ale myślę, że było to z premedytacją, ponieważ jego postać była swoisty niezręczny kochanie. Justin Long ukradł show. Jego postać dodała trochę lekkości i kogoś, przeciwko komu publiczność naprawdę może być. Film trochę spada z torów w trzecim akcie, ale to nie zmniejsza doświadczenia, jakie jest Barbarian. Wręcz uważam, że to film prawie podnosi jako coś naprawdę wyjątkowego.

Lubię Justina Longa, był fantastyczny w Jeepers Creepers, ale Barbarzyńca jest mało inspirujący, delikatnie mówiąc. Nie jest to wina aktorów. Nie zdradzając zbyt wiele, Barbarzyńca przypomina trochę The Hills Have Eyes, spotyka się z Psycho, spotyka się z Quasimodo. Problem tutaj leży w scenariuszu i realizacji. Zbyt długo trwa, zanim ta historia ruszy do przodu, ma dziwne, bezsensowne dziury w fabule, a odkrycie przychodzi zbyt wcześnie. To, co pozostaje, prawie przypomina drugi film. Pozostaje tylko powtórzenie istotnej wcześniejszej linii fabularnej z kilkoma zwrotami akcji, gdy film zmierza ku swojemu dość niesmacznemu zakończeniu. Oczywiście, wszelkie uczucie strachu i napięcia, które subtelnie budowane było w pierwszej części filmu, również znika. Wiesz, co nadchodzi. Podsumowując, ten film wydaje się pożyczać od innych filmów grozy, w najgorszy możliwy sposób, prowadząc do rozczłonkowanego, ale przewidywalnego doświadczenia oglądania, które nie jest ani straszne, ani nawet bardzo interesujące. Jedyną rzeczą, która go podtrzymuje, jest gra aktorska, która jest na wysokim poziomie. Jednak, jak powiedziałem już więcej razy, samo to nie wystarcza.

Dla wielu fanów horroru Barbarian może być fascynujący i wyjątkowy, ja jednak uznałem go za przyzwoity, ale bardziej dziwny i niekomfortowy niż przerażający i nie tak znaczący, jak sugerują inni.

Barbarian zasługuje na całą hype, którą dotychczas otrzymał! Unikalne opowiadanie Zacha Creggera w horrorze sprawi, że każdy widz będzie zdezorientowany, zamieniając generyczny pomysł w naprawdę fascynującą, pełną napięcia, tematycznie bogatą historię, w której definicja "dobrego człowieka" jest genialnie zbadana.