Bez urazy No Hard Feelings

No Hard Feelings nie unika formułom gatunku, a mógłby lepiej wykorzystać swój rating Rated-R, ale jest zaskakująco o wiele bardziej interesujący, niż się spodziewałem. Jennifer Lawrence i Andrew Barth Feldman dzielą namacalną chemię w zuchwałej, trafnej komedii o odkładaniu przeszłości i wydostawaniu się ze skorupy. Naprawdę mi się podobało!

Więc podstawowa przesłanka tutaj jest dość głupia. Rodzice "Beckera" - Matthew Broderick i Laura Benanti martwią się, że ich nastoletni syn "Percy" (Andrew Barth Feldman) jest trochę nieśmiały, więc szukają chętnej dziewczyny, która pomoże mu wyjść z sypialni. Tymczasem "Maddie" (Jennifer Lawrence) zmaga się z trudnościami finansowymi jako kierowca Ubera mająca tylko parę rolkowych łyżew. Widzi ich ogłoszenie, spotykają się i nagle jest w kontakcie z młodym mężczyzną, który dobrowolnie pracuje w schronisku dla zwierząt. On myśli, że jest dziwna, ona myśli, że jest dziwny - ale potrzebuje samochodu, a to jest jej nagroda, jeśli uda jej się go przespać! To jest to, co działa w tym filmie: od podwójnych znaczeń tytułu, to komedia seksualna, która w rzeczywistości nie unika nagiego ciała (choć oszczędnie) i faktu, że rodzicielski cel tutaj obejmuje ich syna i wiśnie - a nie te w misce. Lawrence prezentuje się dobrze i wydobywa to, co najlepsze w Feldmanie, który także jest dość skuteczny jako przerażony własnym cieniem młody człowiek, który woli szukać pocieszenia w czworonożnych przyjaciołach niż w ludziach. Akcja toczy się szybko, pisanie jest miejscami przyjemnie ziemiste, są tu zabawne, lekko komediowe sceny i chociaż nie, nie ma zbyt wiele zagrożenia dla fabuły, jest zaskakująco łatwo się to ogląda. Przypomina nam także nasze własne wspomnienia bycia niezgrabnym nastolatkiem z burzą hormonów, których nie rozumieliśmy ani nie potrafiliśmy kontrolować. Zabawna ścieżka dźwiękowa i zauważyłem, że czas szybko leci. Telewizja będzie w porządku, nie ma potrzeby wydawać pieniędzy na bilet.

W filmie „No Hard Feelings“ od współautora i reżysera Genea Stupnitsky'ego jest słodka życiowa lekcja. Szkoda, że jest zakopana pod stosem niesmacznych prób humoru, głupich wpadek i zmęczonych dowcipów seksualnych, które zawsze przegrywają. Bez owijania w bawełnę: to nie tylko bardzo okropna komedia, to okropny film pod każdym względem.

Coś Coś Grooming... tak, nie poczułem tego nastroju w tym filmie. Ale było przerażające, że rodzice dzieci w zasadzie zapłaciliby komuś, aby... posuwał... ich syna. Niestety to nie działa, Jennifer Lawrence jest w tym po prostu okropna. Od samego początku aż do końca jest okropną osobą i dlatego, aby ta historia działała, musi być sympatyczna. Musi być bliska. Musi być kimś, w kim męski protagonist naprawdę się zakocha... a zamiast tego jest to typ osoby, którego nie chcesz znać. Nie jest ani czarującym oszustem. Nie jest to uroczy oszust. Jest po prostu kompletnie nieatrakcyjna. I dlatego film nie działa. Andrew Barth Feldman wydaje się naprawdę społecznie niezręczny, ale również wydaje się kimś, kto nie chce być w jej towarzystwie i nie lubi jej z powodu jej całkowicie toksycznych cech. Scenariusz jest przynajmniej na tyle świadomy, aby to uwzględnić... ale potem robi 180 stopni i musi udawać, że po tym, jak się z nią zmierzył, naprawdę chce być w jej towarzystwie... ponieważ fabuła tego wymaga. Z jakiegoś powodu nie chce z nią uprawiać seksu, bo ON jest niezręczny, a nie dlatego, że jest okropna. Co sprawia, że jest to trochę nieprawdopodobne. Przypuszczam, że w swoim wysiłku, aby pokazać, że Jennifer nie potrzebuje mężczyzny, zapomnieli, że zrobili z niej osobę, z którą nikt nie chciałby być na tyle długo, aby się z nią przespać. Gdyby napisali ją jako kogoś, kto przynajmniej wahał się niszczyć zabawę małych dzieci... mogliby odnieść sukces. Zamiast tego poszli w zupełnie bezczelnym kierunku.

To była dobra mała komedia romantyczna z dobrym timingiem komediowym. W niektórych częściach filmu jednak trochę odstawało, ale ogólnie to był świetny czas.

Zawsze miło jest trafić na film, który zaskakuje, a drugi pełnometrażowy film scenarzysty i reżysera Gene'a Stupnitsky'ego robi właśnie to. Kiedy ta odważna komedia romantyczna została wydana na początku 2023 roku, muszę przyznać, że nie wydała mi się jakoś szczególnie interesująca czy angażująca, wydając się być kolejnym kawałkiem gwiazdorsko zakochanej bzdury (chociaż trochę bardziej sugestywną niż większość), którą można jednak łatwo odrzucić. Jednakże, biorąc pod uwagę, że film niedawno otrzymał nominację do Złotego Globu za brawurowy i zabawny występ Jennifer Lawrence jako najlepsza aktorka główna w komedii, postanowiłem mu się przyjrzeć. I muszę przyznać, że byłem mile zaskoczony, oglądając romantyczną komedię, która naprawdę jest śmieszna, pełna nieoczekiwanych momentów śmieszności.

Uważam, że to był całkiem dobry zwrot akcji komedii erotycznej lat 80. Nadal nie mogę utrzymać poważnej twarzy wobec faktu, że dziecko Ferrisa Buellera nie potrafi zdobyć kobiet. Lawrence była dobra, jak może być, a fabuła nie jest bardziej obłąkana ani mniej wiarygodna niż wybrany losowo fragment Animal House.

'No Hard Feelings' to taki film, który polecam. Rozrywkowe oglądanie! Po raz pierwszy widziałem Jennifer Lawrence w komedii i muszę przyznać, że świetnie sobie poradziła, niewątpliwie jest gwiazdą filmu - jak można było się spodziewać. Po raz pierwszy widziałem Andrewa Bartha Feldmana w czymś i całkiem dobrze sobie radzi, idealnie pasuje do swojej roli. Ci, którzy stoją za tymi dwoma, są wszystkimi pozytywnymi dodatkami, Scott MacArthur w szczególności wywołuje kilka uśmiechów.