Hook Hook

Co by było, gdyby Piotruś Pan dorósł i zapomniał kim jest? Co by było, gdyby wrócił do Nibylandii? Wydany w 1991 roku i wyreżyserowany przez Stevena Spielberga, „Hook“ gwiazdorzy Robin Williams jako korporacyjny amerykański prawnik, który musi udać się na wyspę Nibylandię, gdy jego dwójka dzieci zostaje porwana w Londynie przez Kapitana Haka (Dustin Hoffman). Przeżywa przygody z wróżką Dzwoneczkiem (Julia Roberts), piratami i grupą zbieranego zgraię zagubionych chłopców, którymi kieruje Rufio (Dante Basco); tymczasem Hook stara się zyskać względy jego dzieci. Maggie Smith i Gwyneth Paltrow są obecne jako starsza i młodsza wersja Wendy.

Nigdy nie będzie lepszego filmu Peter Pan. Ten film jest już bardzo stary, ale za każdym razem, gdy go oglądam, kocham go.

Ok, więc to nie jest oryginalna klasika Disneya z 1953 roku, ale to nadal jest świetną zabawą i przygodą, która na pewno wywołuje w nas wszystkich dziecko. "Peter Banning" to zamożny biznesmen, który dość lekceważąco zaniedbuje swoją rodzinę. Kiedy udaje się z nimi do Londynu z USA, aby spotkać się z "Granny Wendy" (Dame Maggie Smith), dowiadujemy się, że został adoptowany, ale dopiero po tym, jak został odkryty przez starą panią, która opiekowała się wieloma sierotami - w tym jego żoną "Moirą" (Caroline Goodall). Dopiero kiedy jego dwójka dzieci zostaje tajemniczo porwana ze swojej żłobkowej izby późnym wieczorem po śnieżnej nocy, zaczyna przypominać sobie swoje życie przed adopcją - i dzięki pomocy magii i iskier od "Tink" (Julia Roberts) szybko powraca do "Nigdylandii", stawiając czoła swojemu arcywrogowi "Kapitanowi Hakowi" (Dustin Hoffman) w królewskiej bitwie o odzyskanie swoich dzieci. Wciąż sceptyczny co do całej sytuacji - musi nauczyć się wierzyć, mieć nadzieję i znowu poczuć radość, zanim będzie miał jakąkolwiek nadzieję przekonania "Zagubionych Chłopców" do pomocy w jego niebezpiecznej misji. To świetna zabawa, ten film. Hoffman jest świetny jako złośliwiec z haczykiem, a nawet dzieci nie są zbyt irytujące. Faktycznie, mają kilka rzutów jedzeniem i mnóstwo akrobacji i psot. Nie byłem zachwycony koncepcją "Pana" - to wydawało się być trochę zbyt opresyjne, groźne - wręcz sterylne, nawet biorąc pod uwagę, że cały cel książki Sira J. M. Barriego ma nas przypominać o tym, co jest ważne w życiu - ludzie, lojalność, miłość - a przede wszystkim - zabawa!! Tak, jest trochę długie. Trwa zbyt długo, zanim ruszy, ale gdy już to zrobi, zdecydowanie warto się pośmiać, ponieważ scenariusz oferuje humor dla wszystkich grup wiekowych, a muzyka, cóż, jest natychmiast rozpoznawalna dzięki Johnowi Williamsowi. Jestem wielkim fanem tej historii, i jeśli to choć w połowie przyczynia się do utrwalenia tego uroczego przesłania (i częściowo finansuje London's Great Ormond Street Hospital), to może to być tylko dla dobra. Druga gwiazda po prawej i idź aż do rana...