Mad God Mad God

Mad God to przerażający triumf animacji. Jest on fascynujący, wyjątkowy i obrzydliwy od początku do końca. Zrujnowane miasto w filmie jest pokryte tymi przytłaczającymi warstwami brudu i nieznanych płynów, które praktycznie wyciekają na widzów. Film wydaje się czerpać hołd z labiryntu, w którym mieszkają Cenobici z filmów Hellraiser. Oprócz tego, że zabiera nam przekonanie, że jesteśmy skazani na powtarzanie tego samego bólu i cierpienia na wieczność, jedyną wadą Mad Goda jest powód jego okropnego istnienia. Marzenia i aspiracje prowadzą nas przez życie jak mapa skarbów, która często się nie spełnia. Na świecie nie ma niczego takiego jak Mad God. Jest to przerażająco fantastyczny i straszliwy arcydzieło animacji.

Jakość animacji stop-motion w tym filmie jest oszałamiająca. Szczegółowe ruchy postaci i otoczenia na dużym ekranie wyglądają świetnie. Fabuła jest prawie poboczna i koncentruje się na postaci z maską gazową w dystopijnym środowisku. Podróż do centralnej wieży pełna jest niebezpieczeństwa i ciemności. Fabuła bardziej odnosi się do natury tego, co jest w wieży, która panuje nad tą beznadziejną biedą. Zawiera także ciemny, humorystyczny momenty, które są zabawne. Film zasługuje na pokaz w kinie, ponieważ wiele artystycznych detali nie byłoby tak efektywne na telewizji.

Jako techniczne i artystyczne dzieło demonstrujące ekspresywną siłę kinematografii stop motion, jest to triumf. Jako opowieść jest to jak uczeń ósmej klasy siedzący z tyłu klasy, rysujący swoje wewnętrzne zamieszanie i głęboki nihilizm. Większość metafor odnoszących się do naszego świata (np. praca, medycyna, sprawy wojskowe, narodzenie-odrodzenie, religia itp.) rzadko przekracza ten depresyjny poziom ósmej klasy. Mimo to wolałbym obejrzeć ten techniczny mistrzowski kurs w kinematografii niż kolejny film, który jest tylko stertą kiepskich frazesów. Na pewno go nie zapomnisz, a zakończenie jest warte wytrwania, gdyż zbliża się do najlepszego rodzaju psychedelicznej metafizycznej przestrzeni.

Jezus. Chryste. Co ja właśnie widziałem? I kto w ogóle to jest Phil Tippett? I proszę, Phil, jeszcze więcej, dziękuję.