Jung_E 정이

Podczas gdy przychodzi w tym, co wydaje się być ekscytującym opakowaniem sci-fi, to, co jest w środku, jest kompletnym rozczarowaniem. Jung-E to po prostu nudna nudziara. Akcja, gdy już nadejdzie po wielu minutach dokładnie nudnego podnoszenia kobiecej siły i gapienia się w pępek, jest zbyt krótka i dla tego widza całkowicie nieciekawa. Podsumowując, nie daj się zwieść błyszczącej pudełku, w środku jest niewiele istotnych rzeczy.

JUNG_E nie jest tym, czego widzowie się spodziewają. Film wojenny bez wojny, Yeon Sang-ho umieszcza postapokaliptyczną akcję w tle i zamiast tego skupia się na fascynującej studium tego, co oznacza być człowiekiem z poruszającym związkiem matka-córka w jego centrum. Pomimo frustrująco przesadzonych występów i jednej nieznośnie irytującej postaci, przekaz reżysera jest dobrze intencjonalny, jasny i znaczący. Zbędna ekspozycja i niekonsekwentne efekty wizualne nie pomagają podnieść generycznej premisy, ale imponująca praca kaskaderska, epicka ścieżka dźwiękowa i kilka naprawdę fascynujących sekwencji walki sprawiają, że ogólnie jest to satysfakcjonujące do obejrzenia.

Bardzo mi się to podobało!

Jestem rozczarowany

Jung_E to dziwna mieszanka ambicji science fiction i powolnego opowiadania historii, która nie do końca trafia w sedno, ale ma kilka imponujących elementów. Tempo jest nieco zaburzone, z długimi, przeciągniętymi scenami, które mogłyby być wykorzystane do pogłębienia historii zamiast rozciągania jej na siłę. Jednakże efekty CGI są zaskakująco dobrze wykonane, lepsze niż można by się spodziewać nawet od wysokobudżetowych produkcji hollywoodzkich. Wizualnie film jest solidny, ale jego budowa świata brakuje głębi potrzebnej do sprawienia, że historia staje się wciągająca. Aktorstwo jest przyzwoite, ale nie wybitne, a scenariusz nie daje postaciom wiele miejsca do wybłysku.