Lee. Na własne oczy Lee

Zachwycające oglądanie. 'Lee' jest bardzo dobrze zrobiony i ekspertko zagrany. Jak zauważyli inni, ciekawe jest, że inny film z 2024 roku 'Civil War' ma postać inspirowaną Lee Miller, a potem pojawia się ten z fabułą bezpośrednio o niesamowitej fotoreporterce. Kate Winslet doskonale odgrywa Millera, co nigdy nie powinno budzić wątpliwości; jest doskonała w każdej chwili tego niemal dwugodzinnego filmu. Najwyższy czas, aby został wyprodukowany ten film biograficzny, to historia, która staje się mroczna, ale niewątpliwie ważna do opowiedzenia.

Kate Winslet tutaj prezentuje dość skuteczny występ jako eponimiczna fotografka, która początkowo przyjechała do Londynu, aby być z mężem Rolandem Penrose'em i pracować dla Audrey Withers w magazynie 'Vogue' jako fotografka mody. W miarę jak naziści zdawali się niepowstrzymani w całej Europie kontynentalnej, Penrose spędzał więcej czasu na wysiłku wojennym, pozostawiając ją coraz bardziej zdeterminowaną udowodnienia, że jest tak samo zdolna jak jej koledzy płci męskiej. Jej historia jest przekazywana z komfortu jej brytyjskiego domu w latach 60. mężczyźnie, którego uważamy za dziennikarza. Produkcja i sceny walki nie są zbyt skuteczne - być może zbyt wyreżyserowane, scenariusz jest trochę suchy i może go być zbyt wiele, ale Winslet pokazuje tutaj, że ma wiele możliwości, aby podjąć rolę, którą łatwo byłoby obsypać brawurą, ale zamiast tego wnosi bardziej przemyślany charyzmat do swojego przedstawienia kobiety, której krwiożercza odwaga dostarczyła niektórych najważniejszych obrazów Drugiej Wojny Światowej. Obrazy, które nawet teraz sprawiają, że ciarki chodzą po skórze.

Lee to gigantyczny neonowy znak filmowy z napisem „Zrobiony na sezonę nagród“, krzyczący „Spójrzcie, jak niesamowita jest Kate Winslet!“ Ale niestety dopiero w trzecim akcie, kiedy rzeczy zaczynają się chillować, w końcu chwyta cię za gardło i nie puszcza. Potem jest Andy Samberg. Tak, ten Andy Samberg, który jakoś wparował do tego filmu i postanowił dać nam występ typu „Hej, czy ten gość może wygrać Oscara?“ W tym momencie nawet Akademia prawdopodobnie myśli „No cóż, chyba musimy go teraz nominować.“

Są chwile, kiedy wielu z nas czuje się pociągniętych do czegoś z powodów, których w pełni nie rozumiemy, ale z drugiej strony nie możemy się od tego oderwać, bez względu na osobistą cenę. Tak też było w przypadku byłej modelki mody Elizabeth „Lee” Miller (Kate Winslet), która po udanej karierze w haute couture stała się fotografką wojenną dla brytyjskiego wydania magazynu Vogue podczas II wojny światowej. Możliwe, że mogła cieszyć się luksusowym życiem na emeryturze, ale czuła silną potrzebę spełnienia celu, decyzji, która skłoniła ją do dobrowolnego zaangażowania się w to niebezpieczne przedsięwzięcie, w którym jej życie było często na szali. Jednak w ten sposób udało jej się uchwycić niektóre z najbardziej ikonicznych obrazów wojny w Europie, opowieści za którymi są opisane i odtworzone w tym angażującym biograficznym filmie od reżyserki Ellen Kuras. Opisując życie Miller, film szczegółowo przedstawia trudne decyzje, jakie podjęła, zarówno osobiste, jak i zawodowe, a także jej dążenie do udokumentowania surowej prawdy o konflikcie, o którym świat nie zawsze miał gotowy dostęp do informacji, przynajmniej nie w tak on-demandowy sposób, jak mamy dziś. Chociaż obraz ma tendencję do bycia czasami nieco epizodycznym, prezentuje serię intrygujących historii z różnych incydentów z bogatej kariery tej nieprawdopodobnej, ale powszechnie szanowanej dziennikarki. Doskonały design produkcji epoki tego filmu efektywnie oddaje różnice między dwoma różnymi światami, w których żyła bohaterka - elegancję mody wysokiej i szorstki krajobraz wojenny - wspierany znakomitym występem Winslet (silny kandydat do nagród, na pewno) i doskonałymi rolami drugoplanowymi znakomitej obsady, w tym Andrei Riseborough, Marion Cotillard, Samuela Barnetta i zaskakująco skutecznego Andy'ego Samberga. Pomimo tych cech, jest nieco zagadkowe, jak szybko ten film pojawił się i zniknął z kin. „Lee” naprawdę zasługiwała na większą uwagę, niż otrzymała, ale na szczęście teraz jest dostępna do streamowania. Wymaga odwagi trzymania się swoich przekonań w czasie walki, zwłaszcza gdy potencjalny koszt dla samego siebie był tak wysoki, jak w przypadku Miller, ale świat jest lepszy dzięki jej dzielnym wysiłkom w pokazywaniu nam tego, czego mogliśmy nie zauważyć, ale o czym wszyscy desperacko potrzebowaliśmy wiedzieć.