Belfast Belfast

Chciałem to lubić bardziej, niż mi się to podobało. Jest w porządku, ale po prostu nie rezonuje ze mną zbyt dobrze. Nie wspominając o tym, że trochę przypomina sztukę teatralną, odbywającą się tylko na jednej ulicy. Rozumiem, że ma być światem oczami dziecka, ale nie ma tam zbyt wiele treści. Konwersacje i problemy są przemilczane, a jednak 'Belfast' opada w połowie, kiedy po raz trzeci pojawiają się te same konwersacje. Jest to wystarczająco dobre, ale nie mógłbym tego nikomu polecić.

Świetny mały film, ten. Może nie mam połączenia z wydarzeniami przedstawionymi na ekranie, ale 'Belfast' jest przyjemnym filmem do oglądania. Z doskonale na czasie trwającym około 90 minut, ten film z 2021 roku ma wiele serca - jest także dość zabawny, parę razy naprawdę mnie rozbawił. Gwiazdą filmu jest niewątpliwie młody Jude Hill, który jest prawdziwą radością w roli Buddy'ego - świetny występ 11-latka! Związki Buddy'ego z każdą pojedynczą postacią są urocze, zwłaszcza z tymi, których grają Ciarán Hinds i Judi Dench - poczekaj... to była Judi Dench?! Właściwie nawet nie zauważyłem aż do napisów końcowych, co pokazuje, jak przekonujący jest jej występ jako północnoirlandzka babcia... albo może potrzebuję sprawdzić wzrok, kto wie.

Belfast jest pełen potężnych obrazów - sfilmowanych w majestatycznej czarno-białej kinematografii Harisa Zambarloukosa (z wyjątkiem kilku kolorowych ujęć w kluczowych momentach, w szczególności ucieczkowych okien, które film i telewizja oferują postaciom) - począwszy od wczesnej sceny, w której młody protagonist, Buddy (Jude Hill), uzbrojony w drewniany miecz i tarczę/zasłonę z kontenera, staje do oblicza tłumu unionistycznych protestantów, którzy przychodzą zaatakować domy i przedsiębiorstwa katolików na ulicy Buddy'ego.

To jest ten rodzaj kina, który zawsze mamy nadzieję zobaczyć - błyskotliwie świeży, świetnie napisany scenariusz, pięknie sfilmowany, niesamowite występy, oparty na autobiografii samego reżysera, Sir Kenneth Branagh, a ... ścieżka dźwiękowa od Van Morrisona. W zasadzie jest to film o dojrzewaniu nastolatka, osadzony w okresie "Kłopotów" Irlandii Północnej. Buddy ma specjalną miłość do filmów i teatru, wspieraną przez swoją zrzędliwą starą babcię (Dame Judi Dench). Piękny związek między dziadkiem a babcią jest doskonale odzwierciedlony w matce i ojcu, a następnie ponownie w narastającym romansie Buddy'ego z Catherine. W filmie dzieje się tyle, że jest to prawie poemat dźwiękowy.