Juno Juno

Juno to dziewczyna, całkowicie fajna dziewczyna, która nie daje sobie niczego wmówić i robi, co chce. Nie jest niegrzeczna ani nic takiego, po prostu wie, kim jest i co lubi, chociaż myśli, że jeszcze tego nie ogarnęła. Ale całkowicie tak.

Ta recenzja skupia się na silnym i charakterystycznym występie Elliota Pagea w głównej roli. Jest to młoda dziewczyna, która jakoś przekonuje swojego dość naiwnego i rozkapryszonego chłopaka "Bleekera" (Michael Cara) do seksu. Gdy zaszła w ciążę, postanawia nie dokonać aborcji i oferuje dziecko do adopcji "Markowi" (Jason Bateman) i jego dość obsesyjnej żonie "Vanessie" (Jennifer Garner). Reszta delikatnie zabawnego filmu podąża za tą młodą kobietą, jak stopniowo radzi sobie z ciążą, swoim związkiem z rodzicami i zaczyna zbliżać się do "Marka". To właśnie ten drugorzędny wątek zaczyna ilustrować nie tylko pęknięcia w tym małżeństwie, ale także jej własne uczucia wobec siebie, swojego nienarodzonego dziecka i jego ojca. Film oferuje błyskotliwe i czasem dość emocjonalnie skuteczne spostrzeżenia na temat tego, jak się rozwija jako osoba i chociaż zakończenie jest dość płaskie, to nadal jest to całkiem zabawna przygoda dla wszystkich zainteresowanych. Allison Janney i JK Simmons dobrze współpracują jako jej rodzice, którzy wnoszą do sytuacji pewien zabawny realizm dotyczący faktu, że ich córka spodziewa się dziecka, a nie zażywa heroiny! Dialog jest dobrze napisany z przyjemną dawką sarkazmu i prawdopodobieństwa, która często wywołuje uśmiech.