Trener Coach Carter

Coach Carter pozwala swojej potężnej prawdziwej historii zabłysnąć dzięki występowi Samuela Jacksona i skupieniu się na życiu młodych mężczyzn, których Coach Carter trenował.

Gdy tytułowy trener (Samuel L. Jackson) przybywa do Richmond High School, dziedziczy zróżnicowaną grupę chłopców, którzy grają w koszykówkę tak, jak żyją - beztrosko i z małą odpowiedzialnością. Ich oceny są niskie, a ich przyszłość jest mało prawdopodobna, żeby oderwać się od cyklu biedy i braku możliwości. Postanawia to zmienić, wymagając od nich podpisania umów przed grą. Wymagają one perfekcyjnej frekwencji, braku spóźnień i ocen, które zapewnią im ukończenie szkoły. Zespół i ich rodzice przeciwstawiają się temu, ale dzięki trochę pomocy dyrektorki (Denise Dowse) trzyma się swojego stanowiska i muszą zaakceptować jego ultimatum. Reszta filmu przedstawia jego próby stworzenia czegoś spójnego z tych młodych mężczyzn, którzy sami borykają się z problemami wpływającymi na ich życie. Sen Cartera nie jest tu oczywistością. Choć rozwój historii jest do pewnego stopnia przewidywalny, jego podopieczni nie zawsze podążają za jego wielkim planem i stopniowo, budując funkcjonujący (i zwycięski) zespół, zdaje sobie sprawę, że brakuje im akademickiego nastawienia. To jego największe wyzwanie. Nie mogą zarabiać na życie grając w koszykówkę, ale może być to kanałem do edukacji, która może im się przydać w przyszłości - i to jest prawdziwa wiadomość tutaj. Jak u wielu ludzi wychowujących się w środowisku pozbawionym możliwości, sport może zjednoczyć ludzi. Może oferować nadzieję, wprowadzać korzyści z budowania zespołu i wzajemnej zależności i ostatecznie pomagać priorytetyzować to, co ma nadejść. Jackson tutaj wkłada dużo wysiłku, a scenariusz również pomaga zwięźle opowiedzieć historię, którą dobrze uzupełniają Rick Gonzalez, Rob Brown i Anton Tanner, reprezentując mężczyzn, którzy początkowo chcą tylko grać, nie dostrzegając głębokiej szansy, która im jest oferowana. Film jest zbyt długi, a pod koniec historia trochę traci na intensywności, ale jako historia życiowego dojrzewania nadal działa dobrze.