Musimy porozmawiać o Kevinie We Need to Talk About Kevin

Głęboko niepokojące i absolutnie angażujące. Nie jest to film, który naprawdę widzę siebie oglądającego ponownie. Ale bardzo się cieszę, że obejrzałem go przynajmniej raz. Świetnie obsadzony i zagrany. Genialnie sfotografowany i niesamowicie zrealizowany. Nie można go przegapić dla tych, którzy potrafią sobie poradzić z tematem.

Film oparty był na książce o tej samej nazwie, wyreżyserowany przez szkockiego reżysera. Thriller psychologiczny, jeden z tych, przy których niektórzy ludzie czują się nieswojo podczas oglądania. Film utrzymuje napięcie z przeszłego wydarzenia, które nie będzie ujawnione aż do ostatniej ćwiartki. Do tego czasu zmusza nas do zgadywania. Przedstawiony kawałkami retrospekcji, był opowieść o matce, która borykała się z wychowaniem swojego pierworodnego syna, chłopca o imieniu Kevin.

Tę recenzję lubiłem, chociaż czułem, że miała potencjał, aby być naprawdę wyjątkowa. Reżyseria była ogólnie solidna, z świetnymi dźwiękami i wizualnymi efektami, które są obecne przez cały film. Tworzy subtelne i upiorne napięcie, które ciągle rośnie aż do grzesznej klimaksu filmu. Tilda Swinton była świetna i naprawdę jedynym występem, który się wyróżniał. John C. Reilly był tak dziwnym wyborem, naprawdę nie widzę go jako aktora dramatycznego, i trochę się to pokazało tutaj. Ezra Miller był w porządku, chociaż myślałem, że byli trochę przesadzeni. Tempo było dość wolne, czułem, że było zbyt wiele budowania napięcia do finału i nie wszystko było uzasadnione. Dwie godziny wydawały mi się zbyt długie. Ogólnie rzecz biorąc, to nadal solidny film z ogromnym kierunkiem, który jest jednoznacznie uratowany przez Tildę Swinton.