Egzorcyzmy siostry Ann Prey for the Devil

Jacqueline Byers to "Siostra Ann" - problematyczna młoda zakonnica, której związek z jej zmarłą, klinicznie zdiagnozowaną schizofreniczną matką skłonił ją do wstąpienia do świętego zakonu i pomagania innym ludziom z zaburzeniami psychicznymi. Ma stanowisko pielęgniarki w kościelnej szpitalu, gdzie Kościół katolicki - pod przewodnictwem "O. Quinn" (Colin Salmon) i psychiatry "Dr. Peters" (Virginia Madsen) stosują metody naukowe i kościelne w leczeniu swoich pacjentów. Ten pierwszy prowadzi ich program szkoleniowy z egzorcyzmów i to do niego przyciągana jest zakonnica. Jej umiejętności są początkowo testowane, gdy musi spróbować poradzić sobie z pozornym opętaniem młodej "Natalie" (Posy Taylor), ale ta operacja tylko otwiera całą szafę demonów - w tym niektórych bardzo bliskich dla "Ann". Tak naprawdę, historia tutaj nie jest wcale taka zła - ale aktorstwo i cała prezentacja filmu są poważnie nijakie. Oczywiście, są tu kilka dość skutecznych momentów przerażenia, ale gdy historia nabiera tempa, traci jakąkolwiek wiarygodność. Pisanie niezgrabnie miesza teksty biblijne z potocznym językiem, a zakończenie jest naprawdę staromodne. Ma to smak przeciągniętej opowiadanej historii. Prawie mogłoby to być porządnym dramatem telewizyjnym "Opowieści niespodziewanej" na czterdzieści pięć minut zamiast przeciągania go z mnóstwem zbędnych ujęć na ładny budynek, w którym pracuje, i deszcz, mnóstwo deszczu! Widziałam to dziś wieczorem w kinie na 100 miejsc - nie mogę powiedzieć, że jestem zaskoczona - to wszystko jest naprawdę dość słabe.

Jacqueline Byers to „Siostra Ann” - zmagana młoda zakonnica, której relacja z późno zdiagnozowaną schizofreniczną matką skłoniła ją do poświęcenia się i pomagania innym osobom z zaburzeniami psychicznymi. Pracuje jako pielęgniarka w kościelnej szpitalu, gdzie Kościół katolicki - pod przewodnictwem „Ks. Quinn” (Colin Salmon) i psychiatry „Dr. Peters” (Virginia Madsen) - stosuje metody naukowe i kościelne do leczenia pacjentów. Pierwszy z nich prowadzi szkolenie z egzorcyzmów, do którego zakonnica jest przyciągana. Jej umiejętności są początkowo testowane, gdy musi zmierzyć się z pozornym opętaniem młodej „Natalie” (Posy Taylor), ale ta operacja tylko otwiera całą szafę demonów - w tym niektóre bardzo bliskie „Annie”. W rzeczywistości historia nie jest aż tak zła - ale aktorstwo i cała prezentacja filmu są poważnie pozbawione pasji. Oczywiście, są tu kilka dość skutecznych momentów przerażenia, ale w miarę jak historia nabiera tempa, traci jakąkolwiek wiarygodność. Scenariusz niezgrabnie miesza pisma święte z językiem potocznym, a zakończenie jest naprawdę staromodne. Ma to znamiona zbyt rozciągniętej krótkiej opowieści. Może to nawet byłoby niezłe jako 45-minutowy dramat telewizyjny „Opowieści niespodziewane” zamiast przedłużać go zbędnymi ujęciami budynku, w którym pracuje, i deszczem, dużo deszczu! Obejrzałem to dzisiaj wieczorem w 100-osobowym kinie całkowicie sam - nie mogę powiedzieć, że jestem zaskoczony - to wszystko jest naprawdę dość słabe.

Na początek chciałbym zadać to pytanie, „jak można brać ten film zbyt poważnie?“ Po tym, jak dowiedziałem się od przyjaciela, że egzorcyzmy/posiadanie przez demony w rzeczywistości nie wyglądają tak, jak to przedstawiają filmy zachodnie, jest to tylko bardzo dramatyczny efekt, który dodają zachodnie produkcje. Po dowiedzeniu się o tym, nie mogę zbyt poważnie podchodzić do tego filmu. A jeśli ten film twierdziłby, że oparty jest na prawdziwej historii, miałbym wątpliwości. Ale to nie oznacza, że nie jest straszny!

Całkiem standardowy i łatwo zapominany film grozy o opętaniu, gatunek, który mnie ogólnie nie interesuje. Tutaj nie ma wiele, co odróżnia go od innych, od ciemnego oświetlenia, w porządku efektów charakteryzacji i przeciętnych występów, choć Jacqueline Byers była w porządku. To nie jest coś, czego kiedykolwiek bym powtórnie obejrzał. **2,75/5**