Ben Hur Ben-Hur

Wspaniały w swoim zakresie i sposobie opowiadania historii. Prawdą jest, że Ben-Hur zasługiwał na wszystkie nagrody, które mu zostały przyznane. To olbrzymi film zarówno pod względem struktury, jak i zakresu. Każdy wydany cent był tego wart, ponieważ to wspaniały film, w którym można się całkowicie zagubić. Fabuła koncentruje się wokół Judy Ben-Hura, który ze względu na swoją lojalność wobec narodu żydowskiego pokłócił się ze swoim rzymskim przyjacielem Messalą i został wysłany jako niewolnik na galery. Po ucieczce i ratowaniu rzymskiego admirala Quintusa Arriusa Juda postanawia zemścić się na Messali. Film jest epicki, po prostu piękny i niezbędny dla każdego poważnego miłośnika kina. Jego sceny nadal są cudowne, nawet dzisiaj. Jeśli go jeszcze nie widzieliście, koniecznie zróbcie to, ponieważ wszystko, co jest wspaniałe w kinie, jest tutaj.

Co można powiedzieć o tym filmie, czego jeszcze nie powiedziano? Mogę (uczciwie) użyć każdego superlatywu znane i nadal nie pokryje to tego, jak niesamowity jest ten film. To esencja EPIKI (a nie tylko epiki historycznej). Łatwo zauważyć, dlaczego przez 50 lat nie był zrównany w liczbie Oscarów (a te 'równe' nie obejmowały żadnych oscarów aktorskich i miały więcej kategorii do wyboru).

Ta recenzja zapewne będzie pamiętana głównie dzięki wyścigom rydwanów, ale to jest o wiele więcej niż tylko to. To historia o przyjaźni, religii, mocy i szansie - to także o czystej upartości i okrucieństwie. Rezonuje jeszcze bardziej, ponieważ te cechy są wszystkimi ludzkimi cechami, które występują w każdym z nas do pewnego stopnia. Film wygląda naprawdę niesamowicie, a Miklós Rósza jest w szczytowej formie z muzyką, która oddaje imperialną wielkość Państwa Rzymskiego we wszystkich jego tibieryjskich chwale. Jednak historia jest mniej imponująca. Charlton Heston i Stephen Boyd pokazują, jak miłość może świetnie zamienić się w nienawiść, gdy są razem na ekranie, reszta czasu jednak żadne występy nie przynoszą wiele poza scenariuszem. Jack Hawkins się stara, ale znów nie trafia tak wysoko jak konsul. Hugh Griffith jest gwiazdą jako psotny, chciwy szejk Ilderim, a Sam Jaffe również jest dobrym dodatkiem do tego obsady. Jest zdecydowanie za długi; po wyścigu rydwanów staje się zbyt wiele „opowieścią o Chrystusie”, o której wspomina autor generał Lew Wallace na samym początku i dla mnie jakoś traci swoją drogę. Sceny bitew morskich są świetne, a przepychające stroje, kinematografia i dźwięk zasługują na swoje złote statuetki. Bardzo dobry, ale nie do końca wielki, kinowy epik.