Mauretańczyk The Mauritanian

Jeśli lubisz czytać moje recenzje bez spoilerów, śledź mój blog na stronie https://www.msbreviews.com. Jak napisałem w niezliczonych innych recenzjach tego samego gatunku, głównie cieszę się filmy „oparte na prawdziwej historii“, ponieważ te niemal zawsze spełniają moje podstawowe oczekiwania: oświetlić wydarzenie lub temat, o którym nie wiedziałem zbyt wiele. Prawdziwa historia Mohamedoua Oulda Slahi'ego była oczywiście nieznana mi w czasie tego seansu, ale film The Mauritanian doskonale opisuje jego szokujące, szalone, nieprawdopodobne życie w obozie dla więźniów w Guantánamo. Istnienie tego więzienia poza prawem wciąż mnie zadziwia do dzisiaj. Dwa dziesięciolecia XXI wieku i ludzkość wciąż znajduje sposób na niemoralne i nielegalne niszczenie najbardziej podstawowych praw człowieka.

Na podstawie bestsellerowej książki „Guantánamo Diary“ autorstwa Mohamedou Ould Slahi, film „The Mauritanian“ opowiada prawdziwą historię mężczyzny, który spędził 14 lat swojego życia więziony bez zarzutów w notorycznym wojskowym więzieniu Stanów Zjednoczonych. Film to standardowa dramatyczna opowieść prawnicza, która skupia się bardziej na mężczyźnie i jego sprawie niż na okrucieństwach, które zostały na niego nałożone. Nadal potwierdza to, co większość z nas już wie: Gitmo było straszliwym, straszliwym miejscem.

Emocjonalnie silny dzięki wspaniałym aktorom (szczególnie Rahimowi) i z trzymającą się prawdziwą historią, „The Mauritanian“ przekracza oczekiwania, chociaż ogólnie film mógłby być nieco bardziej dopracowany.

Tahar Rahim i Kevin MacDonald przeszli długą drogę od swojej pierwszej współpracy przy filmie "Orzeł" (2011). Ten film przedstawia Mohammada Oulda Slahi'ego, którego amerykańskie władze zatrzymały w Guantánamo bez zarzutów. Jego sprawa trafia do uwagi adwokatki Nancy Hollander (Jodie Foster) i razem z jej koleżanką Teri Duncan (Shailene Woodley) walczą zaciekle o jego uwolnienie. Benedict Cumberbatch gra ich przeciwnika, potężnego i honorowego Col. Croucha, i w miarę jak historia się rozwija, obie strony zaczynają doceniać rozmiar okrucieństw popełnianych w tym miejscu. Rahim jest świetny. Jego portret pokazuje zdumiewająco ekstrema ludzkiej wytrzymałości - ciała i ducha - podczas gdy Hollander nieustannie pracuje na jego uwolnienie. W ostatnim czasie pojawiło się sporo filmów tego rodzaju, które wskazują palcem na kolejne administracje USA, które używają prawa, gdy im to pasuje - bez względu na ich polityczny kolor - a ten poruszający film dokumentalny używa dialogu efektywnie (i oszczędnie) oraz flashbacków i fotografii z aktualnych wydarzeń, aby stopniowo (OK, może trochę za wolno) przedstawić historię tego młodego człowieka - którego, o ile wiemy, nie jest winny niczego - naprawdę wrażliwie i potężnie. Ten film w tradycyjnym sensie niewiele się dzieje, a jeśli czytaliście któryś z jego bestsellerów "Dzienniki z Guantánamo", to wiecie, jak ta prawnie przeciągnięta historia się kończy, ale jako ocena prób państwa systematycznie dehumanizować człowieka; oraz o ślepej posłuszeństwie niektórych jego służących w tym celu, jest to film, który warto obejrzeć i który na pewno pozostawi nieprzyjemny posmak w ustach.