Głęboka woda Deep Water

Deep Water sprzedaje się jako erotyczny thriller, ale brakuje mu dokładnie tych samych elementów. Adrian Lyne próbuje powrócić po dwudziestoletniej przerwie z kina, ale scenariusz Zacha Helma i Sama Levinsona ma zbyt wiele problemów. Główni bohaterowie nie mogliby być gorsi w niesamowicie toksycznej relacji, która jest frustrująca do oglądania, ale ich brak rozwoju i nieistniejące łuki sprawiają, że narracja staje się powtarzalna, przewidywalna i pozbawiona intensywności. Mętne podejście do postaci drugoplanowych i wątków pobocznych przyczynia się do absolutnie katastrofalnego scenariusza, w którym nawet tradycyjne trzecie akty nie można znaleźć. W końcu Ben Affleck i Ana de Armas są faktycznie dobrzy, więc jest co docenić.

Ben Affleck („Vic“) to udany człowiek żonaty z piękną „Melindą” (Ana de Armas). Niestety dla niego chce - no ma - bardziej otwarty związek, niż by sobie życzył. Faktycznie często niemalże pokazuje swoich zazwyczaj przystojnych i młodszych kochanków przed nim i ich przyjaciółmi. Kiedy jeden z jej towarzystwa znika, „Vic” mówi swojemu następcy „Jonasowi” (Dash Mihok), że go zabił młotkiem. Prawda czy fałsz? Wkrótce szerzą się plotki, co pogarsza się, gdy jeden z jej innych beau „Charlie” (Jacob Elordi) zostaje znaleziony unoszący się w basenie! Czy on jest sprawcą? Cóż, szczerze mówiąc, nie obchodziło mnie to. Affleck jest daleki od swojego najlepszego w tej absurdalnej bzdurze. Ana de Armas ostatnio popełniła kilka tandetnych filmów, a to jest tylko najnowsze. Tylko ściąganie ubrań i przeklinanie prowokacyjnie nie jest aktorstwem. Zakończenie jest komicznie złe, a ogólnie to tylko kiepski wysiłek odchodzącego Adriana Lyne'a, który jest tak łatwo zapomniany, jak okropny. Uznany skład nie zastępuje dobrej historii z dobrą reżyserią. Strata czasu dla wszystkich.

Zazdrość to takie piekło, że Claude Chabrol stworzył zapewne definitywny film na ten temat i dosłownie nazwał go L'Enfer. To obszar ludzkich relacji, w którym reżyser Deep Water Adrian Lyne czuje się bardzo pewnie, wcześniej reżyserował Fatal Attraction, Indecent Proposal, Lolitę (którą uważam za lepszą od wersji Kubricka) i Niewierną (luźno opartą na filmie Chabrola La Femme Infidèle. Przypadek?). Nazwanie tego powtórzeniem to nieco niedomówienie, ale Lyne był mądry, że wybrał dobrze znaną tematykę na swoje powrotnie po 20-letniej przerwie od reżyserii.

Najgorszy film, jaki kiedykolwiek widziałem w swoim życiu. Ten film jest tak przeciwny rodzinie, że nigdy nie pozwoli ci ufać kobietom, kobiety są pięknymi istotami, ale są w tym filmie ukazane jako oszustki.